Hoeveel moslims zullen geschokt zijn door de moord op een priester in Frankrijk?

                                                                   

Gekeeld in zijn eigen kerk

         

Hoeveel?, dat is natuurlijk moeilijk vast te stellen. Het zal wel weer obligate verklaringen regenen van islamitische organisaties die afstand nemen van deze barbaarse moord op een oude priester omdat ze niet willen dat die in verband wordt gebracht met de islam. Het zijn geen geloofwaardige verklaringen. Theologisch-juridisch dienen moslims, in een land waarin ze geen meerderheid vormen, zich te houden aan de geldende wetgeving tenzij hun geweten zich daar tegen verzet. Het afstand nemen door islamitische organisaties is niet principieel, maar situationeel.

Een Turkse imam uit Dieren versprak zich laatst toe hij verklaarde dat hij bereid was te doden of gedood te worden voor zijn geloof. De uitspraak werd omstandig witgewassen door de Dierense moskeeorganisatie die eigenlijk standvastig had moeten verklaren dat het zo in de koran staat. Geen moslim zal tot doden overgaan als hij geen theologische rugdekking heeft. Iemand met gezag moet verklaren dat het de goedkeuring van Allah heeft en dat het leidt tot martelarendom en het paradijs. Achter iedere aanslag moet dan ook zo’n goedkeuring te vinden zijn.

Hoeveel moslims zullen niet geschokt zijn door de barbaarse moord op een bejaarde priester? Ik heb de recente (2015) cijfers van Ruud Koopmans maar weer eens opgezocht.

Op de stelling: Terug naar de wortels van de islam?, antwoordt 54,5% van de Nederlandse moslims bevestigend.

Op de stelling: Slechts één interpretatie van de islam?, antwoordt 74,3% van de Nederlandse moslims bevestigend.

Op de stelling: Religieuze wetten zijn belangrijker dan seculiere wetten, antwoordt 70% van de Nederlandse moslims bevestigend.

De door Koopmans gevonden cijfers zijn schokkend en de voor Frankrijk gevonden percentages liggen nog aanzienlijk hoger. Het blijft speculeren als je je afvraagt hoeveel Nederlandse moslims niet geschokt zullen zijn en bij zichzelf zullen denken: “Met de islam valt niet te spotten”. Ik ga voor een veilig antwoord. Ik denk dat zo’n 55% van de moslims hun schouders ophalen over de moord op een ongelovige. Dat is een probleem omdat de meerderheid van moslims in Nederland, ondanks alle ontkenningen in feite van mening zijn dat het erbij hoort omdat de islam moet streven naar dominantie en omdat intimidatie en afschrikking werken. Bovendien roept de koran ertoe op en maakt het moslims gemakkelijk. Zie bijvoorbeeld dit vers: "..............Gij dooddet hen niet, doch Allah was het, Die hen doodde. En gij wierpt niet toen gij wierpt, maar Allah was het die wierp, opdat Hij de gelovigen een grote gunst van Zich mocht bewijzen. Voorzeker, Allah is Alhorend, Alwetend." [8.12]

Het Nederlandse en Europese beleid moet op de schop

Het beleid is er op gericht om aanslagplegers te isoleren van de islam. Dat beleid is er vermoedelijk om te voorkomen dat de bevolking zich en masse tegen de islam en moslims keert. Dat is geen houdbaar beleid. Ondergronds en bovengronds groeit het verzet en met iedere aanslag zal de groep die om maatregelen vraagt groeien.

Al eerder heb ik erop gewezen dat de islam op principiële gronden niet in aanmerking komt voor de rechten die voortvloeien uit de vrijheid van godsdienst. Het faciliteren van bijvoorbeeld de bouw van moskeeën, de oprichting van scholen, de belastingaftrek voor giften aan islamitische instellingen en liefdadigheidsfondsen en het verstrekken van allerlei subsidies, moet worden beëindigd. Het is een maatregel die ik bepleit tot de islam is hervormd en past binnen de Europese godsdienstvrede.

Wetgeving zal moeten worden aangepast zodat vijandelijke uitlatingen door moslims niet meer onder de vrijheid van meningsuiting vallen. Daartoe zal de islam als een vijandige religie moeten kunnen worden aangemerkt.

De familie van aanslagplegers dient te worden uitgezet. Individuen en families die geen blijk geven van integratie moeten financieel worden gekort op uitkeringen en voorzieningen. Er moet een beleid komen dat hen ontmoedigt om hier te blijven wonen.

De samenleving als zodanig is er nu wellicht nog niet toe aan zulke harde maatregelen. Maar ze zijn noodzakelijk om een veilig land te behouden en moslims die ons land wel omarmen te beschermen.

Tribale islam kweekt moordenaars en noemt ze martelaars

                                                                            

Toen de Romeinen begonnen met de verovering van Europa troffen ze daar een tribale cultuur aan die gebaseerd was op het recht van de sterkste. Stammen stonden elkaar naar het leven bij het zich verzekeren van een leefgebied dat hen van voldoende middelen voorzag. Caesar bevocht de stammen en dwong ze een centraal gezag te aanvaarden. Nadat het Romeinse imperium verzwakte namen adel en kerk de taak over om de tribale cultuur te elimineren en dat deden ze met harde hand en mooie preken. Historici zijn van mening dat vanaf de dertiende eeuw de Europese tribale cultuur bedwongen was.

In Arabië ging men in de zevende eeuw een tegengestelde richting in. De tribale cultuur onderging een sublimering in de vorm van religie en kreeg een god die de tribale cultuur aanmoedigde. Om een einde te maken aan de eeuwige interne strijd werden de stammen verenigd in de umma, de superstam, en voorzien van een nieuwe vijand, de ongelovigen. Het was een succesrijk concept voor expansie. De herleving van het islamisme is ook een herleving van de expansiedrang die onder de vermomming van religie in feite niets anders is dan roof en toe-eigening van bezit van ongelovigen.

Het scheppen van een umma kan als een succes van de islam worden gezien. Het uitbannen van de interne stammenstrijd is echter op een mislukking uitgelopen. In alle islamitische landen waar geen sprake is van een hardhandig regime, laait de stammenstrijd op en verzwakt dat de staat. Het verkrijgen, behouden en uitbreiden van dominantie is het centrale streven binnen een tribale cultuur. Dat vergt een grote interne loyaliteit en strijdbaarheid. Anders dan meisjes worden jongens opgevoed tot verbale en/of fysieke agressiviteit. Het succes van een stam wordt bepaald door de afschrikking die ze kan laten zien om andere stammen ervan te weerhouden hun gebied ten koste van een andere stam uit te breiden. Bij die afschrikking hoort de bereidheid om te doden of gedood te worden. De verhouding tussen stammen wordt door de Canadese antropoloog Philip Salzman beschreven als ‘balanced opposition’. In een essay gebaseerd op zijn boek ‘Culture and conflict in the Middle East’, beschrijft hij de nauwe relatie tussen de cultuur van het tribalisme en de islam als religie. Het iseen essay dat iedere islamcriticus op de greep zou moeten hebben om teraadplegen. De strijd tegen de islam is in feite een strijd tegen een door religie gesanctioneerde tribale cultuur.

De jihad als strijdmiddel om dominantie te verwerven valt vooral te zien langs de bloody borders waar de islam strijdt voor gebiedsuitbreiding. De aanslagen in Europa hebben veelal ‘erewraak’ als motief. Soms gaat het om ‘afschrikking’ zoals de aanslagen die bedoeld waren om Spanje af te houden van de strijd in Irak, kunnen worden geclassificeerd. De ‘lone wolves’ zoals die we recent in Duitsland zagen opereren, vormen een apart geval. Als regel gaat het om jongemannen die door hun levenswijze niet bijdragen aan de eer van hun familie, grootfamilie, clan en stam. Een zelfmoordactie waarin ze veel slachtoffers maken, kan die eer herstellen. De islam beloont ze als martelaar en in de tribale cultuur worden ze geëerd als degenen die lieten zien dat er met de tribale cultuur niet te spotten valt. Bij de herdenking van de slachtoffers in München vond een ordeverstoring plaats. Een paar moslims riepen “Allah Akbar”. Het was volgens de islamitische leer niet de dader die doodde, maar het was Allah die zijn hand bestuurde. Het was Allah die weer eens liet zien wat hij van moslims verwacht. Doodt de ongelovigen tot de wereld van Allah is.

Het is nog lang niet afgelopen. De feminiene cultuur van Europa is geen partij voor de agressieve tribale cultuur. In Europa hebben burgers de bescherming van hun veiligheid overgedragen aan de staat. Mijn kritiek op de staat is dat ze de samenleving een ander beeld van de islam voorhoudt dan door velen in de samenleving ervaren wordt. Het is een van de belangrijkste redenen dat de overheid niet meer wordt vertrouwd. De Gentse filosoof Maarten Boudry stelt Links verantwoordelijk voor de onderschatting vande tribale islam en verwijt Links met twee maten te meten. Het zou mooi zijn geweest als hij daarbij had vermeld dat Links sterk geïnfiltreerd is door moslims die linkse partijen gebruiken om de islam uit de wind te houden.

Boudry zal ook het boek van Philip Salzman niet hebben gelezen. Het is nog maar op weinig studeerkamers te vinden omdat het niet door de politiek correcte censuur komt. Ik hoop dat hij het eens leest, want het zou zijn waarschuwing voor de islam versterken.

Integreren of verpauperen

                                                                         

           

Tijdens mijn recente ziekenhuisopname was een van de verpleegsters een struise blondine van Tsjechische herkomst. Toen we eens aan de praat raakte vertelde me ze dat ze weliswaar van Tsjechische afkomst was en dat ook te horen was, maar: “vergis je niet, ik ben net zo Hollands als Edammer kaas”. Ze was boos op eeuwig klagende Hollanders die niet door hebben dat Nederland een goed georganiseerd land is met een open klimaat. Natuurlijk had ze vanwege haar afkomst ook wel wat negatieve ervaringen. Die relativeerde ze. “Ik stel me altijd voor hoe het een Hollander in Tsjechië zal vergaan. Die zal het ook niet altijd makkelijk hebben”.

Toen ik haar vertelde te betreuren dat zo weinig migranten integreren, bleek ze daar over te hebben nagedacht. “Als Tsjechische heb ik geen last van een sociale omgeving die me voortdurend de maat neemt of ik nog wel Tsjechisch en religieus genoeg ben”, was haar antwoord.

Aan deze ontmoeting moest ik terugdenken toen ik las dat De Turkse Islamitische Culturele Federatie Nederland (TICF), een overkoepelend orgaan dat zo’n 200.000 Turken omvat, in een verklaring scherp gereageerd heeft op degenen die de sympathisanten van  Turkije en de Turkse Vlag wegzetten als mislukte inburgeraars. De Federatie is gelieerd aan de Turkse moskeekoepel Diyanet die Turken graag islamitisch Turks houdt.

Zo’n verklaring heeft natuurlijk een tweezijdig effect. Enerzijds is het gericht op de eigen achterban en bevestigt die in haar doen en laten. Aan de andere kant richt de verklaring zich tegen de Nederlandse samenleving die de sympathie van de NederTurken voor Erdogan vanwege diens totalitaire opvattingen maar verdacht vindt. De Federatie neemt afstand van de polariserende tendensen binnen de Turkse gemeenschap. Dat is mooi als het echt gemeend is. Wat de Federatie niet door schijnt te hebben is dat haar verklaring bijdraagt aan de polarisatie die zich binnen de Nederlandse samenleving voltrekt. Door te stellen dat het normaal is dat hier verblijvende Turken intens meevoelen met wat er in Turkije gebeurt, houdt ze buiten zicht dat de dominante reactie pro (Vader) Erdogan is en zich heftig tegen andersdenkenden keert. Intimidatie, economische en sociale boycot van andersdenkenden wordt binnen de Turkse gemeenschappen geaccepteerd en zelfs aangemoedigd. Het meest treurige van alles is nog wel de kliklijn die geopend is om Gülen-aanhangers aan te geven.

Het zijn allemaal signalen van een mislukte integratie en signalen van een hang naar het islamitische totalitarisme en dat is verontrustend. Als het om een kleine groepering ging is dat nog wel te overzien. Maar een paar honderdduizend Turken die niet integreren vormen een belasting voor de Nederlandse samenleving. Niet integreren leidt, zoals ik al eerder heb betoogd tot verpaupering. De opvatting van de meeste Turken dat hun kinderen wel Nederlands op school zullen leren, benadeelt de schoolcarrières en maatschappelijke carrières van die kinderen en het afkeren van de Nederlandse samenleving draagt daar nog verder aan bij. Turken en ook Marokkanen wordt geleerd dat het niet aan hen ligt, maar aan het racistische Nederland.

Ik heb me wel eens afgevraagd of de verpaupering en uitkeringsafhankelijkheid niet door de islam beoogd wordt met het doel een ontevreden menigte te creëren  die in opstand kan komen als het gewenste moment daar is. Het Nederlandse beleid van gedogen lijkt erop gericht te zijn dat moment uit te stellen.

Beter dan gedogen lijkt het me om migranten en hun organisaties een duidelijk signaal af te geven dat integratie de gewenste richting is en niet integreren tot sancties leidt. Zachte heelmeesters maken de patiënt zieker. Voor zo’n beleid is media-aandacht noodzakelijk en daar schort het nog aan. De verklaring van de Federatie heeft de media nauwelijks gehaald, laat staan dat die op de schop is genomen. Een gemiste kans!

De band tussen Turkije en Saoedi-Arabië wordt nog te weinig onderkend.

                                                                     

De twee gezichten van Erdogan

         

Vorige week gaf het Amerikaanse Congres documenten vrij waaruit bleek dat de Saoedische overheid op zijn minst informeel was betrokken bij het faciliteren van de vliegtuigkapers die het drama van ‘nine-eleven’ veroorzaakten. Er was weinig ophef over dat onderwerp in de media. Het wahabitische Saoedi-Arabië kan als regel op een respectvolle bejegening van de media rekenen.  Het verbaast me ook iedere keer weer hoe dat land Amerika voor zijn karretje weet te spannen en de kooltjes uit het vuur laat halen. De Saoedische strijd tegen het ketterse Iran en de ketterse sjiieten elders ontwrichten het Midden-Oosten al voor langere tijd. De Saoedische steun aan het agressieve salafisme zorgt overal in de wereld voor onrust. Saoedi-Arabië lijkt een nieuwe partner te hebben gevonden in het Turkije van Erdogan.

De ontwikkelingen in Turkije kunnen worden begrepen vanuit de missie van Erdogan om het land in soennitische zin islamitischer te maken. Alles wat hem daarbij in de weg staat moet worden uitgeschakeld. De na de coupe in gang gezette zuiveringen richten zich met name op de aanhangers van de Gülen-beweging die een gematigde en piëtistische islam voorstaat.

In de koran is terug te vinden dat ‘wanorde’ als de grootste vijand van de islam wordt gezien. Met ‘wanorde’ wordt iedere uiting bedoeld die niet in de lijn is met de officiële versie van de islam en met het regime dat daar uitvoering aan geeft. Saoedi-Arabië is een goed voorbeeld van de wijze waarop ‘wanorde’ wordt bestreden. Volgens de officiële islamitische leer dienen mensen die schuldig zijn aan het veroorzaken van wanorde gedood te worden. Dat is ook precies waar Erdogan nu naar lijkt te streven met zijn voornemen om de islamitische doodstraf weer in te voeren.

Er is meer dat wijst op nauwere samenwerking met Saoedi-Arabië. Naast de interne zuiveringen lijkt ook het buitenlandbeleid van Turkije steeds meer op dat van Saoedi-Arabië. Dezelfde vijanden, alles wat niet soennitisch is, en dezelfde vrienden. Turkije heeft een dubbelzinnige rol in de omgang met IS en heeft lang de grenzen aan beide zijden opengelaten om mensen die Syrië ontvluchtten een onbelemmerde toegang tot Europa te verschaffen.

De nauwere band tussen beide landen heeft niet alleen geopolitieke redenen. Ook de verspreiding van de salafistische islam lijkt een rol te spelen. De afwijzing van de piëtistische en puriteinse islam van de Gülenbeweging staat een andere vorm van islamisering van Turkije voor dan het meer politiek georiënteerde en intolerante salafisme. Erdogan lijkt voor deze stroming te hebben gekozen.

De psychologische profielen die van Erdogan op de sociale media te vinden zijn, sturen ons in een verkeerde richting. Het optreden van Erdogan dient mede geïnterpreteerd te worden vanuit zijn sociaal culturele omgeving die een sterk tribale inslag heeft. In de tribale cultuur is wie niet voor je is, je vijand. In dit verband kan Erdogan het best gezien worden als de stamleider van de Turken die een politieke islam voorstaan en weinig bezwaren hebben tegen de invoering van de sharia.

Verwacht mag worden dat de laatste restanten van het seculiere Turkije van Atatürk zullen verdwijnen en dat iedereen die niet tot de ‘stam’ van Erdogan behoort (zoals de Koerden en Alewieten al overkwam) gedegradeerd zal worden tot tweederangsburger die het verdient gediscrimineerd te worden. De echo daarvan is ook in Nederland zichtbaar geworden. Er is door Erdogan-aanhangers opgeroepen om Turken die voor Gülen zijn economisch te boycotten en sociaal te isoleren. Erdogan-Turken die hier een bestaan genieten op basis van het beleid van culturele diversiteit beroepen zich wel op rechten, maar negeren de plichten. Geen tolerantie voor ‘onder-Turken’.

Na het Marokkaanse drama lijkt zich nu ook een Turks drama te ontwikkelen. SP-kamerlid Ulenbelt heeft er duidelijk genoeg van. “Als je Erdogan top vindt, Turkije je ‘vaderland’ is, je hier rotzooi schopt, dan vertrek je of we zetten je uit”. Dat laatste is makkelijker gezegd dan gedaan, maar zijn uitspraak vormt wel een bewijs dat de stemming in Nederland aan het veranderen is. Zelfs de Volkskrant schetste vanochtend (pagina 6-7) een beeld van in Nederlands wonende Turken die na gastarbeiders eigenlijk gastprofiteurs zijn geworden omdat ze behalve met de sociale voorzieningen, helemaal niets met Nederland hebben.

De morele crisis en de islam als splijtzwam

                                                                      

                 

“Wen er maar aan” is de slogan van de partij DENK. Arnon Grunberg valt ze op zijn eigen wijze bij in de Volkskrant van dit weekend. We kunnen maar beter aan die terreuraanslagen wennen dan een burgeroorlog riskeren, zegt hij in zijn dagelijkse voetnoot. Die opmerking komt niet uit de lucht vallen. Verschillende deskundigen achten een burgeroorlog niet uitgesloten. Nog een paar van die aanslagen en de vlam schiet in de pan, is hun mening.

In dezelfde Volkskrant wordt de minister van buitenlandse zaken van Polen, Mariusz Blaszczak, geciteerd. Die wijt de aanslag in Nice aan de jaren van ‘multicultibeleid’ en politieke correctheid van de EU-leiders. In plaats van tranen vergieten en marsen te organiseren, zouden ze de burgers beter moeten beschermen. Dat het vertrouwen in overheden wereldwijd daalt zag ik goed verwoord door Laurent Chambon in het AD. De al jarenlang in ons land verblijvende Fransman is voor het eerst bang voor een burgeroorlog. Heel treffend is zijn zin: “De illusie dat onze leiders de wereld beter snappen dan wij, ben ik kwijt”. Die zin is treffend omdat hij denk ik verwoordt wat heel veel mensen voelen of aanvoelen.

De multicrisis in de wereld wordt naar mijn mening veroorzaakt door de steeds groter wordende kloof tussen morele waarden en juridische uitgangspunten. Dat gold bijvoorbeeld voor de bankencrisis. Wat moreel verwerpelijk was, werd juridisch gesanctioneerd omdat de wetten het niet expliciet uitsloten.  Hetzelfde geldt min of meer voor de acceptatie en de facilitatie van de islam in Europa als beleid.

Een religie als de islam die terroristen eert met martelaarschap en hen een prominente plaats in het paradijs belooft, is moreel verwerpelijk. Zo’n zestig procent van de in Europa verblijvende moslims houden er wat dat betreft andere morele oordelen op na. Ze stellen een strijdbare islam op prijs en beoordelen aanslagen in het ethisch kader dat het doel de middelen heiligt.

Terwijl een overgroot deel van de Europese bevolking de islam niet ziet zitten, sanctioneert de nationale en Europese wetgeving de aanwezigheid van de islam op grond van het beginsel van vrijheid van godsdienst. Hier botsen morele waarden met juridische waarden en die kloof lijkt onoverbrugbaar. De angst voor burgeroorlog zoals Laurent Chambon die verwoordde in het AD zou goed kunnen voortkomen uit de gedachte dat alleen een burgeroorlog de kloof zou kunnen dichten omdat de overheden in dat opzicht nalatig zijn.

In Europa en zeker ook in Nederland is die burgeroorlog in feite al in aanleg aanwezig, maar nog niet tot uitbarsting gekomen. De oorlog in aanleg is zichtbaar in ons parlement als we kijken naar de twee opponenten Pechtold en Wilders. Pechtold ziet zijn elitaire missie voor een geglobaliseerde wereld bedreigd en benoemt Wilders als zijn ultieme vijand die het land als de rattenvanger van Hamelen naar de ondergang leidt. De islam is daarbij de grote splijtzwam. Wat Pechtold en de zijnen niet zien is dat de islam op opportunistische wijze gebruikt maakt van allerlei wettelijke rechten om verwerpelijke morele waarden te introduceren en geaccepteerd te krijgen. Wie daar de wenkbrauwen bij fronst is in de ogen van de islam en Pechtold xenofoob, islamofoob, racistisch en behept met onderbuikgevoelens. De islam streeft strafbaarheid van religiekritiek na en een opmerkelijk verzet blijft uit. De piketpaaltjes die de overheid zou moeten slaan, zijn niet zichtbaar. Morele waarden ontspruiten aan het gezond verstand en hebben niets te maken met juridische spitsvondigheden.

Columnist Paul Brill komt in de Volkskrant al aardig ver. ‘De overheid waarborgt de veiligheid onvoldoende’, is de kop boven zijn column. Hij bepleit een harde houding ten opzichte van IS, maar heeft niet de illusie dat extremistische en antiwesterse vormen en gedachten zullen ophouden te bestaan als IS zou zijn weggevaagd. Brill ontwijkt de laatste logische stap. De islam zelf is het probleem en zal niet ophouden met haar missie om de wereld voor Allah te veroveren tot ze gedwongen wordt die missie op te geven. De verabsolutering van hoogstaande juridische normen zoals de mensenrechten staan daarbij nog in de weg en daar dient een oplossing voor te worden gevonden. De islam zelf vormt de bedreiging die onschadelijk moet worden gemaakt.

De dader van Nice past in een profiel, let op ‘losers’ en ronselaars

                                                                       

Een van de meest merkwaardige ontwikkelingen in de nasleep van de aanslag in Nice is het losmaken van de dader van de islam en hem typeren als een eenzame verwarde man. Gisteren kwam ik mensen tegen wiens enige zorg het was dat de aanslag de polarisatie zou kunnen doen toenemen. Volgens hen is dat te wijten aan de onderbuikgevoelens waar een groot deel van de Nederlandse bevolking aan lijdt. Daarom moeten islam en moslims in bescherming worden genomen en het populisme worden bestreden.

Maar eerst even over de mislukte (uitgelokte?) coupe in Turkije. Die heeft de wantrouwige cynicus in mij klaar wakker gemaakt. De aanval op het parlement in Ankara lijkt me net iets te veel op de Rijksdagbrand van 1933 die Hitler en de zijnen de legitimatie verschafte om de vijanden van het regime aan te pakken en de Machtigingswet er door te drukken die een einde maakte aan de democratie.  Als ik gelijk heb zullen Erdogan en de zijnen de gelegenheid benutten om op grote schaal hetzelfde te doen. De erfenis van Atatürk zal op de vuilnishoop van de geschiedenis terechtkomen. Seculiere Turken zullen het moeilijker krijgen en gezien worden als vijanden van het regime. Aanhangers van de Gülenbeweging zullen verder worden aangepakt en het leger zal gezuiverd worden van mensen die niet achter de regering staan. Turkije ontsloeg vandaag 2745 rechters. Turkije is op weg naar een éénpartij-staat. Erdogan en aanslagplegers willen hetzelfde: overheersing door de islam.

Terug naar Nice. Deskundigen in praatprogramma’s vertellen hoe moeilijk het is om aanslagen te voorkomen. Geradicaliseerden zijn bekend en worden in de gaten gehouden. Ze zijn zichtbaar. Dat geldt niet voor de talloze jongeren waaruit ronselaars aanslagplegers rekruteren. Als een analyse wordt gemaakt van de daders van voorgaande aanslagen, ontstaat er een duidelijk profiel. Kleine criminelen die zich weinig aan de islam gelegen laten liggen, hun omgeving teleurgesteld hebben en tot de ‘losers’ kunnen worden gerekend. Voor hen hebben de ronselaars een grandioze oplossing in petto. De gramschap van Allah over hun mislukte leven kan worden opgelost door een volle aflaat in de vorm van een daad die Allah behaagt. Zoek ze in de leeftijdscategorie van 20 tot 35 jaar. Vermeng de rancune over hun mislukte leven met haat voor de bevolking van Europa en voor de Europese normen en waarden. Daar moet wraak op worden genomen.  Nice is in symbolische zin een perfect doel. Het decadente Nice aanvallen op de herdenkingsdag van de Franse revolutie past geheel in de manier waarop islamisten denken. In deze zin bekeken kan de dader ook worden gezien als een slachtoffer.

Organisaties al Al Qaeda, IS, maar ook de moslimbroederschap kunnen worden gezien als leveranciers van ronselaars. Het zijn deze activistische bewegingen die uitvoering geven aan de ideologie van de islam die op wereldoverheersing is gericht. Bij onderzoeken in Europa blijkt telkens dat zo’n zestig procent van de in Europa aanwezige moslims deze activistische bewegingen steunen. Daarom zijn de politiek correcte Nederlanders te rekenen tot de naïvisten die de ogen sluiten voor de door de meeste moslims gesteunde ambities van de islam. Door hun veroordeling (onderbuikgevoelens, xenofoob, tokkies, etc.) sinds de jaren tachtig van mensen die het uitbreidend aantal moslims niet als een zegen ziet zijn ze in feite de veroorzakers van de polarisatie.

Veel beter dan de elite voelt het ‘volk’ aan dat er een kloof groeit tussen juridische en morele opvattingen. De islam beroept zich op rechten maar verwijdert zich van morele opvattingen in Nederland. De bescherming die de islam en moslims wordt geboden, verliest aan draagkracht onder de Nederlandse bevolking. Geïntegreerde moslims radicaliseren niet en stellen de islam ook niet boven het Nederlanderschap. De integratie stokt echter en een nieuwe partij als DENK verzet zich zelfs tegen integratie. 

Er moeten drie oorlogen worden gevoerd. Een oorlog tegen de naïvisten, een oorlog tegen de activistische islamisten  en een oorlog vóór integratie.

Na Nice niet alle moslims, maar wél de islam verantwoordelijk stellen

                                                                     

Wakker geworden met het nieuws van meer dan 80 doden in Nice. Ik was gelijk misselijk en verdrietig. Aanslagen werden verwacht. Deze voegt een nieuwe dimensie toe. Ieder voertuig is een potentieel dodelijk wapen geworden dat overal waar massa’s op de been zijn een slachting kan aanrichten.

14 Juli is de dag waarop in 1789 de Bastille werd bestormd en het Franse volk een einde maakte aan de overheersing door adel en kerk. Het is het soort revolutie dat men in islamitische landen heeft kunnen voorkomen en wil blijven voorkomen. Een revolutie tast de heerschappij van de heersende elites aan. Iran kende in 1978 een revolutie waarbij de heerschappij van de islam werd gevestigd. Een latere contrarevolutie werd neergeslagen. Bij de Iraanse revolutie ging het niet om de bevrijding van het volk, maar om islamitische knechting van het volk in een periode dat de macht van de islam gemarginaliseerd werd.

Als ik één schuldige moet aanwijzen is het wel de koran. Een sinister boek dat haar gelovigen oproept om de wereld voor Allah te veroveren. Het begint met sociale maatregelen. Je moet je ouders verlaten als het geen goede moslims zijn. Je mag geen vriendschap hebben met joden en christenen, want dat zijn vijanden. Daarna komt de volgende stap. Je mag iedereen die zich tegen de islam verzet doden en in de koran verkondigt Allah dat het niet jouw hand was die doodde, maar dat hij dat deed door jouw hand (8.12). In principe is iedere moslim een soldaat van Allah en ongehoorzaam als hij zijn aandeel niet levert in de geweldloze of gewelddadige verspreiding van de islam.

Vanmorgen vroeg ik me af wie na deze zoveelste aanslag nog moslim wil zijn. Wie blijft beweren dat de islam vredig is en dat aanslagen niet tot zijn islam behoren is wetend of onwetend een leugenaar. De koran leidt rechtstreeks tot moordpartijen en deze had het voorzien op een van de belangrijkste symbolen van Europa, op de bevrijding van het volk dat geknecht werd door kerk en adel.

Bij vorige aanslagen prevelde menig woordvoerder van de islam het koranvers waarin gezegd wordt dat wie een mens doodt, de hele mensheid doodt. De in het vers genoemde uitzonderingen worden daarbij altijd zorgvuldig weggelaten. Er zijn twee ‘behalves’. Wie een ander zijn leven genomen heeft mag worden gedood. Daarnaast mag iedereen worden gedood die voor wanorde zorgt. Kritiek op de eigen islam wordt al als het veroorzaken van wanorde gezien. De leer moet puur en onomstreden blijven omdat hij anders verzwakt.

Moslims die dat nog niet deden zullen zich na gisteravond opnieuw moeten afvragen of zij wel deel uit willen blijven maken van een religie die alleen maar kwaad in de zin heeft en er geen been in ziet om onschuldige mensen te slachtofferen om haar doel te bereiken. Terreur is een middel dat in de koran en hadith’s wordt genoemd. Het wordt tijd dat wereldleiders als Obama ophouden om te vertellen dat de islam een vredige religie is. Dat is hij niet. Het wordt tijd dat we de ogen daar niet langer meer voor sluiten en het gevaar recht in de ogen kijken en de islam daar op aan spreken.

Wat mij betreft is het meer dan tijd om de islam het recht op vrijheid van godsdienst te ontnemen. De islam gebruikt die vrijheid om de eigen doeleinden van de islam na te streven. 

Die uitsluiting zou in ieder geval moeten duren tot er een moderne islam is ontstaan die past binnen de Europese godsdienstvrede.

Honden, hoofddoekjes, en…ben ik bevooroordeeld?

                                                                   

Hondenbezitter met 'ban de hond' folder

                                                                         

In een paar wijken in Manchester zijn door een islamitische organisatie folders verspreid waarin opgeroepen wordt om de omgeving waar veel moslims wonen te zuiveren van de aanwezigheid van honden. Honden zijn voor moslims onreine dieren en de folder roept dan ook op om moslims en hun kinderen er niet mee te confronteren. Honden moeten uit het publieke domein geweerd worden omdat moslims er aanstoot aan nemen.

Het is een van de voorbeelden waaruit blijkt dat het multiculturele samenleven uitdraait op een vorm waarvan de maatvoering door moslims wordt bepaald. Daar is niets multicultureels meer aan.

Een sprong van honden naar hoofddoekjes lijkt misschien vreemd, maar het is een logische. Ik ben een van de vele mensen in Nederland die niets van hoofddoekjes moet hebben. Voor mij is het geen simpel lapje textiel, maar een politieke manifestatie waar ik liever niet mee geconfronteerd wordt. Iedere keer als ik weer zo’n gehoofddoekte tegen kom denk ik: “als je die draagt omdat je god dat van je verlangt, zul je ook wel instemmen met al dat akeligs dat die god in zijn heilige boek, de koran,  van je verlangt. Die god wil dat je de wereld voor hem verovert en dat hoofddoekje is een teken van onderschikking aan zijn wil.”

Nee, ik ga geen folders verspreiden om de hoofddoek uit het publieke domein te weren. Ik ga ook geen gehoofddoekten lastig vallen, zoals hondenbezitters in Manchester door moslims worden lastig gevallen. Ik zal wel kritiek blijven leveren op de zichtbare aanwezigheid in het publieke domein omdat ik vind dat religie achter de voordeur hoort en dat je er anderen niet mee lastig valt. Ik zal ook kritiek blijven uitoefenen op het feit dat moslims anderen vanuit hun religie beperkingen opleggen maar zelf geen gehoor geven aan bezwaren die in de samenleving tegen bepaalde manifestaties van hun religie leven. Moslims vragen tolerantie, maar de wederkerigheid ontbreekt. Tolereren is niet iets wat veel moslims van nature eigen is.

Bij het Europese Hof bestaan inmiddels twee uitspraken overhoofdoekjes. Een werkgever verbood de hoofddoek van een werknemer omdat klanten waarmee de moslimse in contact kwam zich daar aan stoorden. Mag niet van de rechter. Die klanten zijn bevooroordeeld. In een andere uitspraak werd het verbod getolereerd omdat het bedrijf algemene kledingvoorschriften had. Dan mag een verbod weer wel.

Uitgaande van de eerste uitspraak ben ik dus bevooroordeeld. Dat zit me niet erg lekker. Als wekgever zou ik een moslima aannemen als ik het idee had dat cultuur, normen en waarden niet al te zeer uiteen zouden lopen. Als ze een hoofdoek zou dragen, neem ik haar niet aan. Als ze dan naar de rechter loopt kan ik het onderspit delven. Dat is gebaseerd op het verbod van discriminatie op grond van religie. Juridisch gezien terecht. Maar de wet blijft hier in gebreke. De islam is op geen enkele manier vergelijkbaar met de Europese religies. Het is een veroveringsideologie en kan op grond van haar leerstellingen niet duurzaam in vrede met andere religies leven. Ik ben niet bevooroordeeld. Ik ga uit van een realistische visie op de islam, ik ken haar geschiedenis en tactieken. Veel beleid is helaas gegrond op aannames over de islam die eerder door islamitische propaganda zijn ingegeven dan door grondige studie verkregen.

Islamisten houden niet van honden, homo's, islamcritici, vrijheid van meningsuiting, bloot, varkens en afbeeldingen van varkens, joden en ga zo maar door. Daar eisen ze respect voor. Maar als ik niet van hoofddoekjes houd, deug ik niet.

Volkskrant laat ‘valse profeet’ aan het woord

                                                                     

Lotfi Abdel Hamid

   

Iedere gebeurtenis laat zich in verschillende versies vertellen. Met accentverleggingen, kleine toevoegingen en weglatingen kan een gebeurtenis van een nieuwe interpretatie worden voorzien. Voor een kritische luisteraar of lezer onthult zo’n verhaal de bedoelingen van de verteller. Een gebeurtenis kan zelfs in een bepaald frame worden geplaatst als ‘bewijs’ en illustratie en dat leidt als regel tot een doelredenering. Bij dat ‘framen’ kan twijfel ontstaan over de oprechtheid van de verteller. Dat overkwam mij bij het lezen van het artikel “Geen docent gaf mij het idee dat ik beter kon” in de bijlage Vonk van de Volkskrant. van 9 juli 2016.

De verteller in het artikel is Lotfi Abdel Hamid. Hij gaat in op de recente ophef dat in het onderwijs docenten te lage verwachtingen hebben van niet-westerse leerlingen. Dat leverde een ronduit slecht artikel op dat mijn ergernis wekte. Als deelnemer aan het programma ‘Kansen krijgen, kansen pakken’ deed hij dat al eerder. Zijn naam was me toen ontgaan, maar ik schreef er over in een van mijn eerdere blogs. Ik ergerde me aan zijn etnocentrische en cultuur-marxistische kijk op de wereld om hem heen.

Hamid werd toen hij 12 was (2001), na een jaar Havo, teruggezet naar de Mavo. Hij wijt dat aan de ongeïnteresseerdheid van zijn docenten die hij beschrijft als mensen die hun voorkeur voor Fortuyn duidelijk lieten blijken en zich liever niet inlieten met niet-westerse leerlingen. Wel, als je op de Havo mag beginnen, is de onderschatting kennelijk niet zo groot geweest en als je terug moet naar de Mavo, zal dat toch echt aan de cijfers hebben gelegen. Dat het lerarencorps bestond uit ‘Fortuynisten’, lijkt erg onwaarschijnlijk. Hamid blijkt niet in staat om vanuit een ‘helicopterview’ naar zijn situatie te kijken. Integendeel, hij geeft hier blijk van kleinzieligheid die mede wordt veroorzaakt door de schaamtecultuur die Marokkanen eigen is. Dat blijkt ook uit zijn weergave van een ander voorval. Ooit werd hij door de politie staande gehouden en bij het doorzoeken van zijn tas werd daarin een tentamenopgave aangetroffen met een bar slecht cijfer. De agent beet hem toe dat hij ‘beter zijn best’ moest doen. Die had kennelijk nog wel hoge verwachtingen van hem, maar dat ontgaat Hamid. Het past niet in zijn frame. Hij voelt zich gekwetst en vernederd door de ontdekking van het lage cijfer, zoals hij zich ook gekwetst voelde toen hij van de Havo terug gezet werd naar de Mavo. De werking van schaamtecultuur wordt zo zichtbaar alsook de reden van zijn gekwetstheid.

Tegenwoordig is Hamid leraar, na als historicus te zijn afgestudeerd. Hoe hem dat gelukt is, vertelt het verhaal niet, maar het is aannemelijk dat hij docenten is tegengekomen die hem wel het idee gaven dat hij beter kon, hem gestimuleerd en wellicht zelfs geholpen hebben. Maar dat past dan weer niet in het frame waarbinnen hij zijn verhaal wil vertellen. Een integer wetenschapper lijkt hij niet te zijn. Zelfkritiek en alle andere context (tweedeling onderwijs, etc) wordt achterwege gelaten ten behoevce van het frame: Etnische profilering in het onderwijs

Aan zijn ervaringen ontleent hij de ambitie om voor zijn leerlingen degene te willen zijn wat hij bij zijn eigen docenten gemist heeft. Hij geeft wat voorbeelden hoe dat gaat en hoe zijn eigen culturele bagage daarbij helpt. Zo gaat hij met zijn klas in op de gebeurtenissen in Parijs en vertelt daarover: “Ik ben ervan overtuigd dat velen van hen anders de rest van het jaar met opgekropte emoties hadden gezeten”. “Tjonge”, dacht ik bij het lezen, “wat een excellente docent al niet in één lesuur kan bereiken”. Het lijkt een beetje op narcistische grootspraak die door de naïevere lezer nog wel kritiekloos geslikt zal worden.

En dat brengt me tot de conclusie dat de Opinieredactie van de Volkskrant voor een belangrijk deel uit naïeve lezers bestaat. Waarschijnlijk geloven ze daar nog in het ideaal van de multiculturele samenleving en het is niet de eerste keer dat ik dat opmerk. Ik wens verschoond te blijven van slechte artikelen van pedante kwasten. Als de redactie haar werk goed had gedaan, had dit artikel de krant nooit gehaald. Het bovenstaande is maar slechts een deel van mijn kritiek op het artikel. Alles vermelden zou echter de beoogde lengte van het blog aanzienlijk overschrijden.