Na het Nieuwsuur van gisteravond bedacht ik deze kop en had
het vaste voornemen om Aboutaleb vandaag in mijn blogboek hard en uitgebreid aan
de kaak te stellen. Begonnen in de journalistiek en voorlichting weet hij hoe de hazen lopen en is hij
geschoold in retoriek. Nadat hij verklaard had dat hij het niet tegen Diederik
Samsom zou opnemen verklaarde hij tot drie keer toe dat hij ‘zo niet in elkaar
zat’. Twee keer te veel om geloofwaardig te zijn, vond ik. Over die zin had hij
vooraf goed nagedacht, want de boodschap aan Diederik was: vertrek. Toen ik vanmorgen de krant opensloeg zag ik dat de
Volkskrant me al voor was geweest, al gebruikte die er veel voorzichtigere
woorden voor. De PvdA moet volgend jaar DENK verslaan, ik gun ze daarom hun Aboutaleb
en zeg er verder niks meer over.
De Volkskrant, die ik nog steeds het vertrek van NausicaaMarbe verwijt, had vanmorgen wel een column van Elma Draaijer waarin de schrijfster
nogal relativerend was over de ophef die mevrouw Simons over zich heen kreeg. Fijntjes
wees ze op wat Hirsi Ali wat dat betreft overkwam in een tijd dat internet nog
niet de nationale borreltafel was. Lezen die column!
Nog blijer werd ik van een
wat ouder artikel uit trouw dat ik vandaag tegenkwam. “Meisjesbesnijdenis heeftwel degelijk met de islam te maken”, luidt de kop boven het artikel ( ). De strekking van het essay is dat genitale verminking is islamitische landen
veel breder verspreid is dan tot nu toe wordt toegegeven. In het best schokkend
essay wordt geconcludeerd dat het om een pre-islamitisch gebruik gaat. Dat is
ook wat ik denk. In de niet zo bijster humane tribale cultuur is een vrouw die
er geen pap meer van lust een geschenk aan de toekomstige schoonzoon die er
waarschijnlijk ook meer voor betaalt. Zo'n vrouw kijkt niet om naar vrijers. De schrijver, Maurice Blessing, doceerde
sharia aan de UvA. Mijn eerste opwelling was: goh, een UvA-docent die nog niet
beneveld is door de daar aanwezige politieke correctheid. Maar toen ik het
nalas zag ik pas de ‘verleden tijd’ van doceerde. In het essay krijgen een
aantal blanke autochtone ontkenners behoorlijk op hun kop en mede daarom is het
een belangwekkend essay. Van harte aanbevolen!
De post-WO2- ideologie is begonnen aan haar neergang
Daar heb ik maar een tussenkop voor gemaakt want die
stelling verklaart veel. De ‘verrechtsing’ die in de hele Westerse wereld
steeds zichtbaarder wordt, is een reactie (en correctie) op de onhoudbaarheid
van het denken van na de tweede wereldoorlog. De universele mensenrechten, de
Europese mensenrechten, asielrecht, humaan strafrecht, etc., kwamen voort uit
dat denken. Al die rechten worden uitgebuit tot ver voorbij de grens waarvoor
ze ooit bedoeld waren. Er is ook sprake van verabsolutering van het post-WO2-denken,
maar eigenlijk moeten we constateren dat men er een put mee wilde dempen nadat
het kalf al verdronken was. ‘Dat nooit weer’ was het thema waarop al die
rechten werden geformuleerd. Sinds het ontstaan van die ideologie is de ‘zwakke
mens’ volgehangen met rechten. Wie dat een precies wil nagaan moet maar een op
een rijtje zetten welke rechten iemand die illegaal onze grens oversteekt en
nadat hij asiel heeft aangevraagd allemaal heeft. Inmiddels wordt met allerlei kunstgrepen
geprobeerd de toevloed van asielzoekers te stremmen, maar de systeemfout zit
natuurlijk in het asielrecht zelf. Het is nu nog net iets te heilig om aan te
pakken, maar geloof me dat zal niet zo lang meer duren.
De verrechtsing die door links zo hysterisch
becommentarieerd wordt en goed is voor ziljoen Godwins, bevat een boodschap die
nog onvoldoende begrepen wordt. Al die rechten gaan zo langzamerhand te ver,
kunnen niet meer begrepen worden met gezond verstand en werken uit in ons
nadeel. Verrechtsing is daar een correctie op en zo lang dat niet goed wordt
begrepen zal die doorgroeien en zich harder uiten. De migratieproblematiek en de islamproblematiek zijn de belangrijkste triggers voor deze ontwikkeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten