dinsdag 31 mei 2016

Rapper Typhoon moet worden aangeklaagd wegens smaad

                                                                       
Het opgeheven vingertje van rapper Typhoon

Er is in korte tijd al veel over gezegd en geschreven. Dat zou een goede reden zijn om het onderwerp in mijn blogboek te mijden. Het is echter een te mooi onderwerp. Het leent zich om duidelijk te maken hoe gekleurde BN’rs hun positie gebruiken om de waarheid geweld aan te doen door de racismekaart te trekken en zo mensen op het verkeerde been te zetten.

Eerst maar wat de rapper, onder meer bekend van zijn optreden op Koningsdag,  schreef:
Voorheen kon ik er nog boos om worden, nu ga ik er al vanuit dat ik word aangehouden en word ik juist rustig als het weer blijkt dat etnische profilering het motief is. Het is triest. Ik kies ervoor dit nu te delen omdat dit niet een op zichzelf staand iets is. Het is niet alleen de politie, dit is een dikke error in de NL'se samenleving. Eerste stap naar verandering is toegeven dat racisme/discriminatie/onderscheid nog steeds onderdeel van onze cultuur is. We zijn er nog lang niet! #etnischeprofilering #awereness #nederland #racisme #gelijkheid" 

Ophef alom. De politie reageerde met een persbericht en Diederik Samsom, fractievoorzitter van de PvdA liet weten dat het zo niet langer kan en anders moet. Ook Jesse Klaver van GrL huilde een duit in het zakje om zich te verbinden met zijn achterban en deze gerust te stellen.  In het persbericht schreef de politie onder meer:
Districtschef Arjan Mengerink: 'Dat vinden wij belangrijk want de politie moet te allen tijde staan voor neutraliteit. Wij mogen niet selecteren op uiterlijk of afkomst en daarom vonden wij het belangrijk om deze kwestie direct op te helderen. 
De politie gaat de rapper excuus aanbieden.

Voor mij hoeft dat helemaal niet. Ik vind het zelfs onzin. Als het aan mij ligt zou de rapper moeten worden aangeklaagd wegens smaad. Het risicoprofiel dat de politie gebruikt, bevat de woorden: jong, dure auto, getint uiterlijk. Dat is een logisch profiel. Surinamers en Turken zijn ongeveer twee keer zo crimineel als autochtonen en bij Marokkanen en Antillianen is dat ongeveer vier keer zo veel als bij autochtonen. Criminele rolmodellen die de blitz maken met een dure auto, verdienen extra aandacht van de politie. Maar die zit er ook wel eens naast. Zoals bij deze rapper. Dan mag je best sorry zeggen en hem verder een goede reis wensen. Zo doet de politie zijn werk.

Waar gaat rapper Typhoon in de fout. Uit de drie kenmerken isoleert hij het ‘getint’ zijn en buigt dit om in ‘etnisch profileren’. Dat een falikante leugen en een unfaire beschuldiging. Het is smaad. Een oudere Marokkaan of Antilliaan in een bescheiden auto, wordt er niet uitgepikt voor controle op basis van het risicoprofiel dat voor de rapper gold.

De beschuldiging aan de politie dat hij het slachtoffer is van etnische profilering, klopt niet. De rapper verbindt zijn persoonlijke ervaring met racisme en discriminatie en noemt dat ‘een dikke error in de Nederlandse samenleving’. Toch lijkt hij er mee weg te komen als bekende Nederlander die geliefd is bij de Oranjes. De politie neigt naar ‘damagecontrol’ en de PvdA gebruikt de zaak om te laten zien dat ze heus wel opkomen voor de gekleurde medemens.

Het impliciete doel van de rapper –minder aanhoudingen van jonge getinte mannen in een dure auto- lijkt haalbaar nu hij veel bijval krijgt. De politie zal zich terughoudender opstellen, bang als ze is voor de beschuldiging van racisme en discriminatie. Dat bij jonge getinte mannen met een te dure auto de kans op een crimineel bestaan groot is, verdwijnt als waarheid onder de ophef en het vloerkleed van de politieke correctheid.

Grote kans dat de rapper ook nog op de thee zal worden gevraagd door de Oranjes




maandag 30 mei 2016

Niemand luistert echt naar Sylvana?

                                                                 
Ze gebruikt 'racisme' als wapen
       
De kop komt uit de Volkskrant van vandaag. Het vraagteken heb ik er aan toegevoegd. Het artikel dat de kop draagt is van de hand van de filosoof Stephan Huijboom. Uit het brede palet van kritiek op mevrouw Simons selecteert hij een patroon dat volgens hem dominant is in de discussie. Het betreft de kritiek op haar weigering om stelling te kiezen in het Armeense genocidedebat. Niks aan de hand, legt de filosoof ons uit. Ook de PvdA en Rutte bewandelden die diplomatieke weg al eerder en daar ontstond geen ophef over. In het verloop van het artikel prijst hij DENK voor het weer op de kaart zetten van ‘racisme’ nu ‘links’ het er op dat punt bij laat zitten.

Het is niet de eerste keer dat ik me afvraag hoe de redactie van Opinie & Debat bijdragen selecteert. Deze is volstrekt onder de maat. Het is een doelredenering en die constatering is ongeveer het ergste verwijt dat een filosoof kan overkomen. Hem kan worden verweten dat hij niet op zoek is naar de waarheid, maar er een construeert. De redactie draagt zo bij aan het vergroten van de verwarring door slecht beargumenteerde beweringen toe te laten waarin appels en peren worden vergeleken. Mevrouw Simons is geen minister-president die op diplomatie is aangewezen, noch een politieke partij die vanwege de Turkse kiezersgunst de waarheid in het midden laat. Een ethische beschouwing over de keuzes die Rutte en de PvdA hebben gemaakt zou een aanzienlijk interessanter artikel hebben opgeleverd, want die keuzes vormen een onderdeel van het probleem waar we mee zitten. De waarheid wordt steeds afhankelijker van belangen en het vermijden van gekwetstheid bij diegenen die de waarheid niet wensen te erkennen.

Huijboom (nogal omstreden) juicht het toe dat ‘racisme’ weer op de kaart wordt gezet. Natuurlijk mag hij dat, maar een beetje onderbouwing zou aardig zijn geweest. Hij veronderstelt ‘racisme’ als vanzelfsprekend en sluit zich zo aan bij hoogleraarse Halleh Ghorashi (UvA) die in dezelfde Volkskrant al eerder mocht beweren dat Nederland racistisch is.

Ik zou graag de stelling verdedigen dat minderheidsgroepen overgevoelig zijn en de racismekaart als wapen gebruiken om een meer dominante positie in de discussie te verwerven. Het is vals spel. Als mijn buren verderop in de straat zich te buiten gaan aan asociaal gedrag en Jansen heten, mag ik daar onbelemmerd kritisch over zijn. Maar o wee als ze licht of donkergetint zijn. Dan wordt de racismekaart getrokken om zich de kritiek van het lijf te houden. Dat is wat er in het klein, maar ook in het groot gebeurt.

De racismekaart wordt als wapen gebruikt om zelfkritiek te ontlopen en de vaak terechte kritiek is diskrediet te brengen. Het is een lange neus naar de Nederlandse identiteit en verbergt de boodschap: laat ons met rust en verwijt ons niets. Ook het 'zwartepietendebat' is een onderdeel van het streven anderen de wil op te leggen. 

De column van René Cuperus in dezelfde krant (De schok van Oostenrijk) heeft heel wat meer kwaliteit dan het artikel van Huiboom. Ik zit alleen met de laatste zin: “De conclusie: extremisme en alarmisme gedijen als het midden het laat afweten”. Ik weet niet zeker wat hij daarmee bedoelt. Als hij wil zeggen dat het geglobaliseerde wereldbeeld van een middenpartij als D’66 door velen als extreem en bedreigend wordt ervaren, ben ik het helemaal met hem eens.


Naar ‘Sylvana’ (het is een merknaam geworden) kunnen we beter niet luisteren. Wat zij als waar ziet hangt te veel van de omstandigheden af en haar strijd tegen racisme is verdacht. In Nederland zijn degenen die ons van racisme beschuldigen de ambassadeurs van Allochtonië

zondag 29 mei 2016

De tweespalt wordt veroorzaakt door islamisten

                                                                     
Fouad Sidali verspreidt haat onder de eigen achterban en politiek correcten
         
Zondag is eigenlijk geen blogboekdag, maar ik heb eigenlijk niet veel beters om handen vandaag. De trigger was Buitenhof waarin onbekommerd de term ‘allochtonen’ werd gebruikt in verband met de problemen van het onderwijs. Kinderen van ‘allochtonen’ hebben het moeilijk in het onderwijs en ‘allochtone’ studenten mijden de PABO sinds de taaleisen zijn aangescherpt. Minister Jet Bussemaker gaat daar wat aan doen. Het werd niet duidelijk wat ze in gedachten heeft, ik hoop maar dat de hoge eisen gehandhaafd blijven.

Hierboven heb ik bewust ‘allochtonen’ tussen aanhalingstekens gezet. Niet iedere ‘allochtoon’ is ook een allochtoon. Het klinkt cryptisch, maar ik zou de term graag willen reserveren voor mensen met een migratie achtergrond die niet ge:integreerd zijn. Zie de link voor de verduidelijking.
Een allochtone onderwijzer/leraar zie ik niet graag voor de klas en al helemaal niet als het een moslim of moslima is. Die moeten puntjes verdienen om in het paradijs te komen en de belangen van de islam dienen is één van de manieren om die puntjes bij elkaar te sprokkelen. In het programma ‘Kansen krijgen, kansen pakken’ (vanavond wéér) zag ik zo’n op het oog geïntegreerde moslim die als leraar voor de klas racisme en discriminatie aan de kaak stelde op een manier die mij helemaal niet  beviel. De leerlingen knikten braaf ‘ja’ op deze indoctrinatie. ‘Nee’ zeggen, zou wel eens punten voor je cijferlijst kunnen schelen.

Ik heb met het oog op de toekomstige multi-etnische en multiculturele samenleving geen enkel vertrouwen in de overheden die we het mandaat hebben gegeven om ons te besturen. Rutte en Asscher veroordeelden het ‘tokkiegedrag’ in de reacties op de sprong in het diepe van het DENK-zwembad. Als ze in één adem het gebruikelijke tokkiegedrag van Turkse en Marokkaanse huize zouden hebben veroordeeld, zou ik het een beetje hebben kunnen begrijpen.
‘Tokkies’ zijn mensen die boos zijn, maar aan wie de boosheid wordt ontzegd. Daar gaan onze overheden ernstig de fout in. Dat doen ze overigens voortdurend en dat al vele jaren. Islamistische spindocters bestoken de overheid al jaren om in hun ogen ongewenst allochtoon gedrag te veroordelen. De reputaties van Pim Fortuyn, Theo van Gogh en Geert Wilders werden en worden belaagd vanuit de hoek van de islamisten. PvdA-hoofdbestuurslid Fouad Sidali zorgde voor ophef toen hij een aantal maanden geleden twitterde: ‘Hitler is onder ons in de gedaante van Geert Wilders’. In de definitie van Asscher en Rutte is Fouad Sidali een ‘tokkie’, maar de man schijnt nog steeds ergens wethouder voor de PvdA te zijn.

Fouad Sidali is hier slechts een voorbeeld van de vele islamisten die door hun gedram, gezeur en slachtoffergedrag het oor van ‘weldenkend’ Nederland vinden. Ze hebben bereikt dat onaangenaam nieuws door de media zo veel mogelijk gemeden wordt om hun achterban niet te stigmatiseren en dat als er weer eens een brommerjochie een oude oma van haar tasje berooft, je maar moet raden uit welke etnische groep het schoffie komt. Het zijn immers allemaal Nederlanders! Tja, voor mij niet. Wie niet geïntegreerd is, is voor mij geen Nederlander. Hij woont in Allochtonië.

‘Weldenkend’ Nederland mogen we verwijten dat ze onkritisch (of laf) het oor lenen aan islamisten en hun agenda steunen. ‘Beschermen is makkelijker dan aanvallen’, zegt Annabel Nanninga in de Volkskrant van 28 mei 2016. Is dat het? Zijn politiek correcten en neutralen uit gemakzucht ongewild beschermers van het islamisme? Of zijn ze vatbaar voor sluwe propaganda die hen aanzet tot haat voor jantjes langs de weg die roepen dat de (islamistische) keizer slechts een illusoir gewaad draagt dat geweven is van misleiding, hypocrisie en islamitisch belang?

zaterdag 28 mei 2016

Annabel Nanninga, Martin Sommer en het nieuwe realisme

                                                                     
                                                                     
Pechtold maakt schilderijen die bij bakfietsmevrouwen gewild zijn
                       
Mooie Volkskrant vandaag. Kranten lijken hun best te willen doen om de twee kanten die nu eenmaal aan alles zitten (niet zeuren over vierkanten) zo goed mogelijk in beeld te brengen. De NRC verraste afgelopen week met een interview met de bedenker van de facebookpagina waar wordt opgeroepen om mevrouw Simons uit te zwaaien. Een beetje sneu jongetje, vond ik. Hij lijkt het meer voor de kick te doen dan om iets anders.

De Volkskrant pakte vandaag uit met een ruim bemeten interview met Annabel Nanninga, de rubensachtige vrouw met een barokke scherpe pen en het vermogen om uit iedere toestand de hypocrisie te fileren. Dat maakt haar in bepaalde kringen populair en in andere kringen kunnen ze haar bloed wel drinken. Ze heeft recht van spreken. Ze woont in de multiculturele buurt en haar waarnemingen zijn gebaseerd op wat ze dagelijks ervaart. Neem deze: “Loop als jonge vrouw maar een over straat in een willekeurige volkswijk in de grote stad. Als je geen hoofddoek draag ben je ‘fair game’ voor die islamitische kutjochies. Je wordt nageroepen en aangeraakt”. Of neem deze: “Jongens die alles doen wat god verboden heeft, maar stelselmatig hun zusjes controleren. Die hele islamisering zet discussies terug in de tijd. We hebben het opnieuw over allerlei verworven vrijheden, zoals vrouwenrechten en religiekritiek”.

Ze wordt benaderd door jonge Turken en Marokkanen die het met haar eens zijn en zeggen: ik heb ook last van dat tuig in West. Dat is ook mijn persoonlijke ervaring. De laatste dagen sprak ik nogal wat mensen die in de jaren negentig uit Afghanistan en Iran zijn gevlucht. Vrijzinnige moslims die geen blad voor de mond nemen. Ze hebben het net zo benauwd als de jongeren die Annabel benaderen. Maar ze krijgen weinig steun. Die gaat van overheidswege naar beroepsmoslims en islamitische organisaties die gouden bergen beloven maar ondertussen hun conservatieve agenda uit voeren en de overheid constant vragen iets te doen aan discriminatie en racisme.

Asscher luistert niet naar ‘tokkies’ en Rutte liet deze week weten niet met idioten te willen spreken. Helaas, dat zijn nou net de mensen naar wie ze wel zouden moeten luisteren, want hun boosheid komt vaak voort uit directe ervaring met de donkere kanten van de multiculturele samenleving waarvan de ‘bakfietsengrachtengordelmevrouwen en Pechtoldjes van deze wereld’ volgens Annabel alleen de zonnige kanten blijven benoemen omdat beschermen nu eenmaal fijner voelt dan iemand aan te vallen.

Een pagina eerder is Martin Sommer, de politieke commentatorvan de Volkskrant aan het woord. Waar Annabel Nanninga haar leefwereld op rauwe wijze op papier lijkt te smijten, heeft Sommer een fijnzinnige benadering en komt al nuchter analyserend tot ongeveer deze conclusies als Annabel: het beleid is ziek en delen van de samenleving zijn kapot gemaakt. Zijn mooie uitsmijter gaat over een mijnheer die bij een CDA-vergadering opstond en riep: “Ik ben vrijwilliger bij een AZC en ik wil óók dat de grenzen dichtgaan”. Dat is gewoon een goed mens die de grenzen van het mogelijke ziet.


Onze overheid, gevangen in de vertellingen van islamfluisteraars, is de weg kwijt. De samenleving waar ze aan sleutelt bestaat meer op papier dan in het echt. Als ze dan niet met tokkies willen praten, laat ze dat dan doen met Annabel Nanninga en Martin Sommer. Dat zijn de nieuwe realisten die zien wat er aan de hand is en wat er moet worden gedaan. De tweespalt die de islam veroorzaakt moet worden opgeheven. 

De kranten zouden er aan kunnen bijdragen om dat nieuwe realisme een prominentere plaats op hun pagina's te geven.

vrijdag 27 mei 2016

Aboutaleb brengt zijn koppensnellerij als ultieme deugd

                                                                   

Na het Nieuwsuur van gisteravond bedacht ik deze kop en had het vaste voornemen om Aboutaleb vandaag in mijn blogboek hard en uitgebreid aan de kaak te stellen. Begonnen in de journalistiek en voorlichting  weet hij hoe de hazen lopen en is hij geschoold in retoriek. Nadat hij verklaard had dat hij het niet tegen Diederik Samsom zou opnemen verklaarde hij tot drie keer toe dat hij ‘zo niet in elkaar zat’. Twee keer te veel om geloofwaardig te zijn, vond ik. Over die zin had hij vooraf goed nagedacht, want de boodschap aan Diederik was: vertrek. Toen ik vanmorgen de krant opensloeg zag ik dat de Volkskrant me al voor was geweest, al gebruikte die er veel voorzichtigere woorden voor. De PvdA moet volgend jaar DENK verslaan, ik gun ze daarom hun Aboutaleb en zeg er verder niks meer over.

De Volkskrant, die ik nog steeds het vertrek van NausicaaMarbe verwijt, had vanmorgen wel een column van Elma Draaijer waarin de schrijfster nogal relativerend was over de ophef die mevrouw Simons over zich heen kreeg. Fijntjes wees ze op wat Hirsi Ali wat dat betreft overkwam in een tijd dat internet nog niet de nationale borreltafel was. Lezen die column! 

Nog blijer werd ik van een wat ouder artikel uit trouw dat ik vandaag tegenkwam. “Meisjesbesnijdenis heeftwel degelijk met de islam te maken”, luidt de kop boven het artikel ( ). De strekking van het essay is dat genitale verminking is islamitische landen veel breder verspreid is dan tot nu toe wordt toegegeven. In het best schokkend essay wordt geconcludeerd dat het om een pre-islamitisch gebruik gaat. Dat is ook wat ik denk. In de niet zo bijster humane tribale cultuur is een vrouw die er geen pap meer van lust een geschenk aan de toekomstige schoonzoon die er waarschijnlijk ook meer voor betaalt. Zo'n vrouw kijkt niet om naar vrijers. De schrijver, Maurice Blessing, doceerde sharia aan de UvA. Mijn eerste opwelling was: goh, een UvA-docent die nog niet beneveld is door de daar aanwezige politieke correctheid. Maar toen ik het nalas zag ik pas de ‘verleden tijd’ van doceerde. In het essay krijgen een aantal blanke autochtone ontkenners behoorlijk op hun kop en mede daarom is het een belangwekkend essay. Van harte aanbevolen!

De post-WO2- ideologie is begonnen aan haar neergang

Daar heb ik maar een tussenkop voor gemaakt want die stelling verklaart veel. De ‘verrechtsing’ die in de hele Westerse wereld steeds zichtbaarder wordt, is een reactie (en correctie) op de onhoudbaarheid van het denken van na de tweede wereldoorlog. De universele mensenrechten, de Europese mensenrechten, asielrecht, humaan strafrecht, etc., kwamen voort uit dat denken. Al die rechten worden uitgebuit tot ver voorbij de grens waarvoor ze ooit bedoeld waren. Er is ook sprake van verabsolutering van het post-WO2-denken, maar eigenlijk moeten we constateren dat men er een put mee wilde dempen nadat het kalf al verdronken was. ‘Dat nooit weer’ was het thema waarop al die rechten werden geformuleerd. Sinds het ontstaan van die ideologie is de ‘zwakke mens’ volgehangen met rechten. Wie dat een precies wil nagaan moet maar een op een rijtje zetten welke rechten iemand die illegaal onze grens oversteekt en nadat hij asiel heeft aangevraagd allemaal heeft. Inmiddels wordt met allerlei kunstgrepen geprobeerd de toevloed van asielzoekers te stremmen, maar de systeemfout zit natuurlijk in het asielrecht zelf. Het is nu nog net iets te heilig om aan te pakken, maar geloof me dat zal niet zo lang meer duren.


De verrechtsing die door links zo hysterisch becommentarieerd wordt en goed is voor ziljoen Godwins, bevat een boodschap die nog onvoldoende begrepen wordt. Al die rechten gaan zo langzamerhand te ver, kunnen niet meer begrepen worden met gezond verstand en werken uit in ons nadeel. Verrechtsing is daar een correctie op en zo lang dat niet goed wordt begrepen zal die doorgroeien en zich harder uiten. De migratieproblematiek en de islamproblematiek zijn de belangrijkste triggers voor deze ontwikkeling.

donderdag 26 mei 2016

Platform van islamitische organisaties produceert jij-bak als onderzoek


                                                                           
Hopelijk nemen Fokke en Sukke het me niet kwalijk dat ik hun cartoon gebruik
   

De ophef over mevrouw Simons is nog niet overgewaaid. Politiek correct Nederland maakt zich zorgen over het ‘asociale’ internet en uitingen van racisme en discriminatie daar. Racisme is een verouderd woord. Dat zouden we nog maar zeer omzichtig moeten gebruiken. Discriminatie is alom tegenwoordig en in bepaalde gevallen (als het gaat om niet-geïntegreerden) kan ik dat niet als iets verwijtbaars zien.

Internet heeft zichtbaar gemaakt wat vroeger bij borreltafels en theekransjes te horen was. Roddel heeft een aantal functies. Het bevestigt de gewenste norm, het geeft groepsbinding en oefent in de vorm van sociale controle druk uit op norm-afwijkers. De taal die in roddelcircuits gebezigd wordt is vaak net zo venijnig als op internet te zien is. Neem van mij aan dat nergens de sociale controle zo sterk is als in islamitische gemeenschappen.

Ik heb de facebookpagina waarop men mevrouw Simons op 6 december wil uitzwaaien, gesteund. Ludieke actie, al ben ik ook niet zo gecharmeerd van wat ik daar aan reacties tegenkom. Maar ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, leerde ik een van een advocaat, en een hoogleraar kan in nette bewoordingen vernietigender veroordelen dan een grofgebekte stratenmaker. Mijn steun kwam in dit geval voort uit de waarneming dat het om een georganiseerde tegenreactie ging. Meer dan veertigduizend adhesiebetuigers maakten mevrouw Simons duidelijk dat ze wat hen betreft normen overschreed en haar dat op die manier duidelijk wilden maken.

De islam in Nederland is veel beter georganiseerd om structureel de normovertredingen vanuit haar perspectief op propagandistische aan de orde te stellen. Het NOS-journaal van gisteren bevatte een onderwerp waarin ‘islamofobie’ aan de orde werd gesteld. Aan de hand van een onderzoek van SPIOR (StichtingPlatform Islamitische Organisaties Rijnmond) werd kenbaar gemaakt dat discriminatie en islamofobie in met name Rotterdam toeneemt.

Over die presentatie is duidelijk goed nagedacht. Burgemeester Aboutaleb werd bereid gevonden om
‘spin’ te geven aan de boodschap. Dat levert altijd meer journalistieke belangstelling op dan wanneer er geen bekende persoon aanwezig is. Aboutaleb liet zich daarvoor gebruiken en dat hij belijdend moslim is maakte het extra pikant. De presentatie namens SPIOR werd verzorgd door een keurig geklede heer en een autochtone bekeerlinge met een zwarte hijab (een hijab gaat net een stapje verder dan een hoofddoekje en bedekt ook de hals volledig). De boodschap was duidelijk. Ook autochtone Nederlanders kunnen moslim zijn en dit is een autochtone moslima die de conclusies van het onderzoek ondersteunt. Voor de NOS was er een interview beschikbaar waarin een moeder mocht vertellen dat zij en haar dochter in de tram door voetbalsupporters waren aangevallen en van hun hoofdoek beroofd. Mag niet natuurlijk, maar het betrof een incident dat niet representatief is voor de situatie als geheel. Bekend is dat hoofddoekdraagsters te maken krijgen met afkeurende blikken en het op de arbeidsmarkt moeilijk hebben. Daar heb ik hetniet echt moeilijk mee. Zo maken veel mensen duidelijk dat het buiten hun normen valt. En precies daar verzet de islam zich tegen. “Wen er maar aan”, zeggen de gewiekste jongens van DENK.

Ik zie het onderzoek als een jij-bak (kijk eens wat jullie zelf doen). Jijbakken is een bekende strategie van moslims. Het is een vorm van verbale jihad. In dit geval zouden we het eigenlijk moeten hebben over wat onder meer vrouwen, homo’s, joden aan bejegening door moslims ervaren. Welke universiteit gaat dat eens onderzoeken in Rotterdam, waar de aangiftebereidheid onder autochtonen lager is dan bij de tot aangifte gestimuleerde moslims en moslima’s. En, worden de Turkse scheldpartijen tegen Ebru Umar ook onderzocht!

                                                                                                                                

woensdag 25 mei 2016

Allemaal racisten

                                                                   
             
Wie geen kranten leest, en dat zijn er steeds meer, mist veel. Als verwoed nieuwsgaarder lees ik kranten met enige distantie. Nieuws en opinies voeden mijn kijk op de wereld en dat wereldbeeld wordt op zijn beurt weer het filter om nieuws en opinies een plaats te geven.

Soms blijven dingen bij mij doorzeuren. Dat geldt voor het interview (Volkskrant 20 mei) met UvA-hoogleraar ‘Diversiteit en integratie’ (let op de volgorde) de Iraans-Nederlandse Halleh Ghorashi. “Nederlanders kunnen niet langer ontkennen racistisch te zijn”, luidt de kop boven het artikel waarin ze het opneemt voor DENK. Deze hoogleraarse leidt studenten en promovendi op en wordt betaald uit de onderwijsbegroting. Ze geeft half bestuurlijk, politiek en leidinggevend Nederland cursus in theedrinken en inclusief denken. Ook dat levert weer aardig wat geld op waarmee ze docenten kan aanstellen. Ik heb daar moeite mee en behoorlijk ook.

Waarom zijn er geen hoogleraren in Nederland die met minderheidsgroepen gaan theedrinken en hen leren inclusief te denken. Het is éénrichtingsverkeer en Halleh Ghorashi heeft een goed bestaan gevonden in het beschuldigen van de autochtone bevolking en anderen daarin op te leiden. Ik snap haar wel. Het verbindingsmodel dat ze voorstaat werkt niet. Omdat het niet werkt moet er een oorzaak worden gevonden. Die lag natuurlijk voor het oprapen. Racistisch Nederland. In haar boek ‘Culturele diversiteit, Nederlandse identiteit en democratisch burgerschap’ (wel een mond vol, hè) neemt ze het op voor de mislukte PvdA-minister Ella Vogelaar. Ze was de enige die het echt begreep. (pagina 125-126). Nu ga ik speculeren. Het zou wel eens kunnen zijn dat Ghorashi een van de belangrijkste adviseurs is geweest van deze minister en haar mislukking nu aan de verkeerde oorzaken wijt: de racisten.  Ik vermoed dat ik er niet ver naast zit.

De beschuldiging van racisme is een belangrijk wapen geworden in handen van minderheidsgroepen. Ze stuwen de discussie daarmee in een extreme richting waarbij hun slachtofferschap ons voor de voeten wordt geworpen. Het is een gebaar met nogal ongezonde trekjes waaraan een eendimensionale aan ten grondslag ligt. In eigen ziel wordt niet gekeken. Slachtofferisme is het nieuwe hedonisme. Het wakkert polarisatie aan en leidt tot een ernstige vorm van politieke correctheid. Dat laatste ontleen ik aan de column van Derk Jan Eppink in de Volkskrant van vandaag. Hij laat met tal van voorbeelden zien hoe op Amerikaanse universiteiten de zaak uit de hand loopt en voorspelt dat dit ons ook te wachten staat. Een voorbeeld: op een van de muren van een universiteit in Atlanta had een nachtelijke onverlaat de naam ‘TRUMP’ gekalkt. Er volgde een demonstratie van ontstelde studenten die dit als ‘micro-agressie’ zagen. Ze eisten meer 'veilige plaatsen'.Vervolgens veroordeelde de rector van de universiteit de daad als ‘intimidatie’. Over een aantal jaren zullen wij allemaal gedwongen zijn om kritiek in te slikken om uit naam van de tolerantie te zwijgen, voorspelt Eppink.

En al bladerend in de Volkskrant vond ik één van de oorzaken van de toenemende polarisatie. NTR-directeur Paul Römer, verklaart aan de hand van het vertrek van hoofdpiet Eric Muiswinkel dat de omroep geen moreel kompas is. We volgen de discussie in het land. “De samenleving moet maar uitmaken of Piet racistisch is”, laat hij optekenen. Het is exemplarisch. Ineens begreep ik hoe opiniërend en politiek Nederland nauwelijks positie meer kiest omdat het tegen hen kan worden gebruikt. Gezond verstand wordt vervangen door veilige neutraliteit.

De samenleving mag het uitvechten. In zulke situaties winnen de slechteriken (en dat zijn niet de 'racisten').





dinsdag 24 mei 2016

Ramadam, give it up, please!

                                                                     
ramadan is vooral een gezelligheidsfeest

Gisteren meldde het NOS-nieuws dat de ministers Asscher en van der Steur aanwezig waren bij de startmanifestatie van de moslimse actie ‘give it up 4 ramadan'. “Wegwezen”, wilde ik tegen mijn scherm schreeuwen, “Julie hebben daar niks te zoeken, integendeel, met jullie aanwezigheid verlenen jullie steun en geloofwaardigheid aan een islamitische campagne om ook niet-moslims te verbinden”.
In plaats van als een soort eenzelvige oude man tegen een televisiescherm te schreeuwen, schrijf ik maar blogs. Het helpt om de dagelijkse opwinding over het islam-gerelateerde nieuws een uitlaat te geven.

Ik wordt altijd een beetje zeeëg als een moslim me weer eens probeert uit te leggen waarom hij meedoet aan ramadan. Ik geloof helemaal niet dat hij de hele dag aan de armen denkt. Zijn lege maag zal eerder attentie trekken. Als moslimgemeenschappen niet zo’n sterke sociale controle hadden, zouden heel wat minder moslims zich aan de ramadan houden. Nu houden ze elkaar de hele dag in de gaten. Welke religie zou niet jaloers zijn op zo’n wijdverspreide vrijwillige interne controle.

De katholieke kerk heeft het vasten zien verdwijnen. Voor die manier van vasten had ik nog wel wat sympathie. Ontstaan in een ver verleden  had het voor agrarische gemeenschappen zin om zuinig om te gaan met de slinkende voorraden. De kerk heeft er een religieuze laag over heen gebouwd. Mensen aten de helft van wat ze normaal deden (heel gezond) en gaven voor de vastenperiode soms het drinken en roken op. Ooit betrapte ik een oom die achter een schuurtje toch stiekem een sigaretje rookte. Die overtredingen gebeuren onder moslims natuurlijk ook bij de vleet, maar wat niet opgemerkt wordt telt niet. Maar goed, stel je nou eens voor dat de Katholieke Kerk een campagne zou starten over het nieuwe vasten. Zouden Asscher en (de bourgondische) van der Steur dan ook acte de présence geven? Denk het niet, en ik nodig u graag uit om wat verder te filosoferen over de reden daarvan.

Ooit reisde ik met een moslim per trein naar een redelijk verre bestemming. Het was tijdens de ramadan en hij was zo standvastig dat hij niet gebruik maakte van de ontheffing voor reizigers. Zodra je de grens van je woonplaats voorbij bent, ben je niet meer gebonden aan de plicht om ramadan te houden. Ik zat tegenover hem en zijn onaangenaam riekende kegel was een marteling voor mijn neusgaten. Ik bood hem aan een glaasje water te halen, maar hij begreep de hint niet. Hij zat vast te denken aan de heerlijke maaltijd die zijn vrouw bezig was te bereiden.

Hoewel ramadan ons altijd verkocht wordt met veel ethiek over armen en gebrekkigen die je tijdens de hongeruren met empathie moet gedenken, is dat slechts een magere verbloeming waar het in de praktijk om gaat. Het is een schransfeest dat, zodra de zon achter de horizon is verdwenen, het liefst genoten moet worden met een groot gezelschap. Het is een sociaal feest en menig moslim is de volgende dag nauwelijks in staat om te werken. Dat is uiteraard geen probleem in het Midden-Oosten, maar wel in Europa waar ook tijdens de ramadan hard moet worden gewerkt. Tijdens de ramadan kopen moslims twee keer zo veel levensmiddelen dan normaal en weegt menigeen zwaarder na afloop van de ramadan.

‘Give it up’, is mijn conclusie. Je hoeft niet te vasten om aan armen te kunnen denken. Dat zou je de hele dag moeten doen. Maar ja, een Europese islam is nog ver weg.

Ik kwam een mooi blog tegen van Jef de Jager waarin de ramadan uitvoerig wordt behandeld. Een kwartier vasten om het te kunnen lezen, kunt u vast wel opbrengen om zodoende tegelijk aan die 'arme' moslims te denken.

maandag 23 mei 2016

De media in Nederland zijn slecht voor mijn gezondheid

                                                                   


Soms kan ik het niet laten. Als via mijn venster op de wereld, ons televisie-apparaat, er weer eens dingen te zien en te horen vallen die me niet bevallen, heb ik de neiging om luid en bozig commentaar te geven. Gisteravond was het weer eens zover. Kijkend naar het programma ‘Kansen pakken, kansenkrijgen’, zat ik aanvankelijk te genieten van het succes van een aantal Nederlanders met een niet-westerse achtergrond. Dankzij de keuzen van hun ouders en hun eigen doorzettingsvermogen waren ze er in geslaagd om hun droom via een goede opleiding en prima baan te realiseren. Ze vormen het bewijs dat het kan en het tegenbewijs dat hen door racisme en discriminatie het succes onthouden wordt. Ik begon pas te fulmineren toen een van hen een leraar Maatschappijleer op een licht gemengde school in zijn klas werd gefilmd. Wat hij zijn klas stond te vertellen was regelrechte indoctrinatie en ik ergerde me nog het meest aan leerlingen die zijn betoog kritiekloos beaamden. (Later leerde ik dat betrokkene Lofti Abdel Hamid heet en regelmatig in de Vokskrant publiceert)

Vanmorgen was het weer raak. In de Volkskrant neemt columniste Harriëtte Duurvoort het op voor haar ‘sister’ Sylvana Simons. ‘Sylvana is integer’ luidt de kop en “Ik zou het toejuichen als Denk de moed had zich op de échte verbinding te richten waar Sylvia het over heeft.”, staat er verderop in haar tekst. Sylvia wordt geportretteerd als een parel tussen de zwijnen, want Duurvoort moet niet veel van Denk hebben. Duurvoort vraagt zich niet af wat Sylvia deed besluiten om in de Denk-trein te stappen. Integendeel, ze schrijft: “Het zou prachtig zijn als Sylvana de wind eronder zou hebben bij Denk”. Een kansloze gedachte natuurlijk. Al bij haar eerste optreden bleek mevrouw Simons het ‘Denk-jargon’ al snel onder de knie te hebben gekregen en had ze even geen mening over de Turkse genocide op Armeniërs. Simons is weliswaar verbaal begaafd, maar laat het intellectueel volstrekt afweten door haar onvermogen kwesties van meerdere kanten te bekijken. Ze kent maar één kant van het verhaal en wil de mensen die op dezelfde manier in het leven staan een stem geven omdat ze niet zouden worden gehoord.

Tja, de mensen die sinds de jaren tachtig van zich lieten horen werden weggezet als racistisch, xenofoob en islamofoob. Denk en mevrouw Simons draaien dat deuntje nog steeds af. Het is allemaal de schuld van de Nederlanders.

DENK vertegenwoordigt vooral mensen die mentaal nog in hunthuisland leven. Die hun schotel als navelstreng gebruiken, die alleen (slecht) Nederlands spreken als het niet anders kan en die de toekomst van hun kinderen in de weg staan omdat ze het aanleren van de Nederlandse taal over laten aan het onderwijs en hun kinderen daarnaast voorzien van negatieve gevoelens over het land waar ze wonen.

Het kan anders. Het programma ‘Kansen pakken, kansen krijgen’ liet dat zien. Ik raakte bijna ontroerd van de ouders die wel inzagen hoe ze hun kinderen verder konden helpen en daar hun levensdoel van maakten.


Laten Denk en mevrouw Simons die verhalen nu eens gebruiken om hun allochtone achterban de goede kant uit te sturen. Dat zal niet gebeuren. Denk is tegen integratie en heeft een islam-agenda. Benieuwd hoe mevrouw Simons zich daar in de toekomst zal uit weten te praten. Integer?, kom mevrouw Duurvoort, u zou beter moeten weten. 

zaterdag 21 mei 2016

Voor duidelijkheid in het islamdebat moet je niet bij de bange media zijn

                                                                        
De media zijn te bang om een standpunt in te nemen
Bladerend door de kranten op zoek naar onderwerpen voor mijn dagboek, overviel me de gedachte dat de kranten van vandaag een bijna perfect beeld laten zien van de tegenstrijdige ideeën die leven als het gaat over islam, integratie van migranten, vluchtelingencrisis en de vrijheid van meningsuiting.

Dagelijks bieden de kranten veel islam-gerelateerd nieuws. De meningsvorming over dat nieuws lijkt vaak op een spelletje ‘pingpong’. Wat de een serveert, slaat de ander weer keihard terug. De stand lijkt gelijk op te gaan maar de kritische blik op islam gerelateerd nieuws, lijkt het moeilijk te hebben.
Kranten kiezen niet en laten van beide kanten wat zien. Het is alsof ze ademloos wachten tot er een duidelijke winnaar is die ze kunnen bejubelen. Kranten en andere media dragen zo door angstige mistigheid bij aan het nodeloos laten voortduren van een debat waarin hoognodig helderheid moet komen. Bij andere onderwerpen, bijvoorbeeld 'homo's', ooit een taboe, zijn ze niet bang en kiezen duidelijk stelling.

De ophef rond het opportunistische DENK en het inlijven van Sylvana Simons, heeft heel wat pingpongbatjes in beweging gebracht. Hoogleraar voor Diversiteit en Integratie (let op de volgorde) bij de UvA, Halleh Ghorashi, slaat het balletje keihard terug in de Volkskrant met de boodschap: “Nederlanders kunnen niet langer ontkennen dat ze racistisch zijn”. Ze steunt DENK subtiel en draagt zo bij aan de oplopende polarisatie. Dat vraagt zo langzamerhand om een duidelijk en helder beleid als oplossing.

Die moet komen van politici. Het sparen van de kool en de geit is daar nog bon ton, al komt daar met de verkiezingen in zicht wat verandering in. In de Telegraaf pleit fractievoorzitter van de VVD, Halbe Zeilstra voor een quotum van maximaal 15000 toe te laten vluchtelingen. Het getal lijkt me arbitraal, maar het is nog altijd een flink dorp per jaar. De bijdrage van Zeilstra is eigenlijk een losse flodder zolang die niet is ingebed in een breder beleid rond integratie en islam. Minister Asscher (PvdA) laat in de Volkskrant weten dat hij niet naar ‘tokkies’ luistert. Lijkt me nogal dom omdat hij niet schijnt te begrijpen dat ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is en de wrange vruchten van de multiculturele samenleving vooral deze groep raken. De christelijke partijen zijn stiller. Het is ze nog altijd niet gelukt om een onderscheid te maken tussen religies die de godsdienstvrede steunen en de islam die dat niet doet. Christelijke partijen zijn bang voor een discussie over de vrijheid van godsdienst omdat hun eigen faciliteiten en privileges (onderwijs) in het gedrag komen.

De ‘Denker des Vaderlands’, hoogleraar filosofie Marli Huijer, gaat in ‘Vonk’ de bijlage van de Volkskrant in gesprek met een aantal van haar critici die zich gestoord hebben aan haar Vluchtelingenmanifest. Ze zal wat mij betreft nog heel wat stappen in haar denkontwikkeling moeten maken, maar de critici hebben haar in ieder geval op een gedachte gebracht: “Ik zie nu dat ik veel duidelijker moet maken wat de morele verantwoordelijkheid voor vluchtelingen betekent voor het voortbestaan van de samenleving”. Mooi begin, maar ze vervolgt: “Die impact is veel minder groot dan vaak wordt gedacht”. Daar ga ik eens een absoluut niet-filosofisch woord voor gebruiken: ‘Gelul’. Uit eigen ervaring weet ik dat er onder de vluchtelingen heel wat orthodoxe en fundamentalistische moslims bevinden die pas uit de kast komen zodra ze een verblijfstatus hebben gekregen. Het gaat niet om bizar grote aantallen, maar ze mogen wel worden opgeteld bij de orthodoxen en fundamentalisten van Turkse en Marokkaanse huize die niet als vluchteling zijn gekomen.

Huijer komt tot conclusies door naar een deel van het plaatje te kijken in plaats van naar het hele plaatje. Haar bijdrage aan de discussie als al net zo verwarrend als die van Hoogleraar Halleh Ghorashi die graag mist optrekt over de islam en moslims en Nederlanders racisten noemt.

Het wordt tijd dat politici helderheid scheppen en dit soort bijgeluiden naar de achtergrond dringen.



vrijdag 20 mei 2016

Discrimineren moet!

                                                                      

Nu niet meteen de haren ten berge laten rijzen, maar eerst uitlezen. Wat mij betreft zou discriminatie verplicht gesteld moeten worden. Onze regering is er eigenlijk al eerder mee begonnen. Wie een beroep op de bijstand doet, krijgt korting als de aanvrager zich niet in de Nederlandse taal verstaanbaar kan maken. Dat is het soort discriminatie dat ik voorsta.

Mijn omgeving kan bevestigen dat als het om mensen gaat, ik volstrekt kleurenblind ben. Sterker nog, ik zou er geen bezwaar tegen hebben als Nederlanders wat verkleuren, want die witheid is soms niet aan te zien. Gelukkig werken Surinamers en Antillianen daar wel aan mee. Ze gaan vaak ‘gemengde’ huwelijken aan en een beter bewijs van integratie is er eigenlijk niet. Dat geldt niet voor Turken of Marokkanen. Die lijken een ‘gemengd’ huwelijk als verraad aan hun stamboom te beschouwen. Nee, ik heb niets tegen kleur, maar wel alles tegen een gebrek aan integratie. Het blijven leven zoals je in je thuisland leefde, stuit mij tegen de borst. Die mensen mogen van mij zwaar gediscrimineerd worden. Het lijkt me het enige gepaste antwoord op mensen die wel de vruchten van de Europese cultuur omarmen als het om een uitkering of de Rechten van de Mens gaat, maar die cultuur verder afwijzen. Om dus heel precies te zijn: ik ben voor discriminatie van mensen die onze cultuur om wat voor reden dan ook afwijzen. Met Aboutaleb zeg ik dan: rot op!

Partij DENK is volgens hun manifest tegen integratie en dat beschouw ik als verdacht. Ze verdedigen het recht van mensen om in hun eigen cultuur te blijven leven. Daar kan ik veel tegen in brengen. Richard Sennet, een Amerikaanse socioloog, laat in zijn boek ‘Respect’ zien dat vasthouden aan je eigen cultuur en het afwijzen van de cultuur van het land van aankomst tot verpaupering leidt. Het Sociaal Cultureel Planbureau publiceerde in 2015 een studie waaruit bleek dat geïntegreerden gelukkiger en gezonder zijn. Maar ik zie het ook in mijn eigen omgeving. Degenen die de stap naar integratie hebben genomen, zien die stap ook beloond in een beter leven.

Bij DENK blijven ze dat ondanks deze bevindingen afwijzen en dat kan niet anders dan gerelateerd zijn aan hun etnische en islamitische agenda. Geïntegreerde mensen verliezen hun nut voor het land van oorsprong en voor de islam. Het is daarom meer dan betreurlijk dat vandaag in de Volkskrant Halleh Ghorashi aan het woord wordt gelaten. De nationale theedrinkadviseuse en hoogleraar ‘diversiteit en integratie’ bij de UvA steunt DENK en de nieuwe aanwinst van die partij in de persoon van Sylvana Simons. Ook Halleh Ghorashi doet net alsof alleen autochtone Nederlanders in hokjes denken en alsof dat verschijnsel onder de diverse etnische groeperingen niet voorkomt. Van haar opvattingen heeft ze een goed lopend bedrijf gemaakt dat vooral overheidsdienaren injecteert met de gedachte dat immigratie een verrijking oplevert. Romantiek als bussinessmodel. De islam spint er garen bij.

Ook de op een na hoogste baas van de Europese Commissie, onze eigen onvolprezen Frans Timmermans,  viel de stap van Sylvana Simons bij en prees die als een stap tegen discriminatie en racisme. Die is dus ook bij Halleh Ghorashi op cursus geweest, net als heel veel andere politici, bestuurders en politiebazen. Oh, en wat u nog even moet weten van Halleh Ghorashi: ze was een van de eersten die Hirsi Ali een mes in de rug stak. De islam kritiseren doe je niet, al gebruikte ze daar een ander smoesje voor.

Discrimineren moet als het om bewijsbare onzin gaat die geen andere bedoeling heeft dan mensen in hun etniciteit en religie op te sluiten.

nb Halleh Ghorashi werd in de Vokskrant van vandaag geïnterviewd en dat leverde de kop op: Nederlanders kunnen niet langer ontkennen racistisch te zijn



donderdag 19 mei 2016

Gaat DENK de PvdA slopen?

                                                                       
             
De Partij van de Arbeid wordt nogal eens smalend de Partij van de Allochtonen genoemd. De partij was in het verleden de kampioen van de multiculturele samenleving en dat was zichtbaar in de aanhang onder de kiezers en de bemensing van de fractie. Nieuwkomers stemmen tribaal en volgen de adviezen die hun eigen organisaties en instellingen ze geven. Dat wordt nu een probleem. Denk zal alles op alles zetten om die stemmen binnen te halen en de overwegend conservatieve organisaties en instellingen van vooral islamitische huize zullen de partij waarschijnlijk sterk willen maken.

Met het binnenhalen van Sylvana Simons krijgt het profiel van DENK een duidelijkere contour. Ze richt zich op de achterblijvers, die ontevreden als ze zijn over hun situatie, alles behalve zichzelf of degenen die ze binnen de eigen religie en of etnische groep willen opsluiten de schuld willen geven. De Nederlander en de Nederlandse samenleving hebben het gedaan.

Simons heeft al naam gemaakt als ‘zwartepiethater’ en als ijveraar om Nederland te laten betalen voor haar slavernijverleden. Op zich geen gek idee. We betalen iedere ontevredene uit haar etnische groep een flink bedrag om ze de kans te geven om zich in Liberia te vestigen en daar een nieuw leven te beginnen. Iets dergelijks kunnen we ook doen met de ontevreden Turken en Marokkanen al zullen die liever voor hun thuisland dan voor Liberia kiezen.

De strategie van DENK is om de ontevredenen en achterblijvers een stem te geven. Ze noemen dat ‘verbinden’, wat ze als hun missie beschrijven. We zullen de taal van DENK moeten leren begrijpen, want er wordt nogal verhullend gesproken door die partij. Uitgaande van de tekst van het manifest van de partij betekent ‘verbinden’ bijvoorbeeld dat integratie geen nastrevenswaardig doel meer is. In plaats daarvan moeten Nederlanders leren om anders-culturelen te accepteren in hun anders-zijn.
Eigenlijk zijn we dan bij de islam-agenda. Thuislanden, islam en haar instellingen en organisaties spannen zich in om moslims sterk bij de islam-agenda te betrekken. DENK steun die strategie. De partij zal zich dan ook gaan inspannen om de wereld aan moslims aan te passen in plaats van andersom. Bijvoorbeeld zo. Tot nu toe is dat een haalbare agenda. Nederland is verdeeld en politici spreken zich niet duidelijk uit. Misschien gaat dat veranderen als conservatieve moslims hun eigen partij hebben en de bestaande partijen niet meer bevreesd hoeven te zijn om het tegen de haren in te strijken.

Het tweede deel van de strategie van DENK is de slachtofferstrategie. Ze zal haar aanhang voorzien van een repertoire waarin al hun leed voortkomt uit het gebrek aan acceptatie en discriminatie. Het credo van DENK is: ‘Jullie hebben het rot omdat Nederlanders vervelende rotzakken zijn die jullie niets gunnen’. Dat is geen verbindende strategie, maar een polariserende. Oorzaak en gevolg worden daarin omgedraaid. De sociaal-economische achterstand onder migranten is groot. De oorzaak daarvan is niet te wijten aan discriminatie, maar volledig aan het vasthouden aan de eigencultuur die nu eenmaal niet samengaat met de Nederlandse. Özcan Akyol die gisterenavond tegelijkertijd met het DENK-viertal aan tafel zat verwonderde zich waarom zelfs zijn ontwikkelde vrienden nog thuis Turks bleven praten en aan hun schotelnavelstreng met Turkije verbonden wilden blijven. Als hun kind naar groep 3 voor het eerst naar school gaat, spreekt het nog geen woord Nederlands, stelde hij.


Integratie wordt de sociale oorlog voor het komende decennium. DENK heeft zich ingegraven om integratie tegen te gaan. Het is dan ook de vraag hoe snel Sylvana Simons een burnout krijgt, want ze zal haar pruiken wel niet voor een hoofddoekje willen verwisselen. Misschien wil de PvdA haar straks wel als speler aankopen voor het sociaal-democratische team dat na de verkiezingen versterking zal behoeven. Volgens insiders doet Sylvana Simons alles voor geld.

woensdag 18 mei 2016

De vrijheid van meningsuiting is een wapen tegen een teveel aan macht

                                                                         
   

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de situatie van Ebru Umar die zowel Nederlands als Turks onderdaan is. Een dubbel paspoort heeft voordelen, maar er zitten ook risico’s aan vast. Heel wat Nederturken (is dat eigenlijk een nieuw woord?) beseffen dat ook zij op hun woorden moeten passen en zelfs al geregistreerd kunnen staan voor belediging van het Turkse staatshoofd. Bij een bezoek aan het land van oorsprong kan hen hetzelfde overkomen als Ebru Umar overkwam.

De ontwikkelingen in Turkije vormen een bedreiging voor de vele vrijzinnige en seculiere inwoners van Turkije en voor vrijzinnige Turken in Europa. En het gaat verder dan dat. Jan Böhmermann die een satirisch gedicht over Erdogan maakte, wordt, nadat Erdogan aangifte had gedaan, door de Duitse justitie vervolgd voor smaad. Is zo’n smaadgedicht schadelijk voor het aanzien van Erdogan? Mij lijkt van niet. De man roept alleen al smaad over zich af voor de wijze waarop hij in eigen land met de persvrijheid en vijanden van zijn regime omgaat.

Hoe de Tweede Kamer met de situatie van Ebru Umar omgaat, zou de vrijheid van meningsuiting en het belang daarvan als belangrijkste onderwerp moeten hebben. Die vrijheid is de enige manier waarop macht aan banden kan worden gelegd. Vandaag zal de Tweede Kamer ook debatteren over een verwant onderwerp. Op initiatief van onder meer het CDA en D’66 stemt de Tweede Kamer vandaag over een motie om maatregelen te kunnen treffen tegen organisaties en instellingen die (islamitische) haatpredikers een podium bieden. Ook hier is de vrijheid van meningsuiting aan de orde en met name de grenzen daarvan.

Het is nog wel iets ingewikkelder. Niet alleen de vrijheid van meningsuiting, maar ook de vrijheid van godsdienst spelen een rol bij het onderwerp ‘haatpredikers’. Elders heb ik al eens betoogd dat de vrijheid van godsdienst alleen toekomt aan religies die in woord en daad de godsdienstvrede onderschrijven. Een religie die dat niet doet zou in Nederland geen faciliterende steun moeten krijgen. Als we uitgaan van de rol van de vrijheid van meningsuiting bij de bestrijding van ongewenste macht, biedt dat een aanknopingspunt voor het weren van haatpredikers. Ze worden in eigen kring nauwelijks bestreden en wie buiten die kring zich actief weert tegen haatpredikers krijgt niet alleen islamisten tegen zich, maar ook politiek correct Nederland.

In de NRC van 17 mei zijn het twee hoogleraren die het opnemen voor de vrijheid van meningsuiting van haatpredikers. Jan Brouwer (RUG) en Jon Schilder (VU) maken zich in een opinie-artikel sterk voor de vrijheid van meningsuiting van dat soort lieden. Hun stelling is dat er alleen ingegrepen dient te worden als ze opvattingen verkondigen die strafbaar zijn. Een nogal zwak argument want de vrijheid van godsdienst biedt nog wel wat meer ruimte dan de vrijheid van meningsuiting. Daar komt bij dat haatpredikers bij hun optreden in Nederland zich rekenschap geven van wat hier wel en niet kan. Ze worden echter uitgenodigd vanwege hun reputatie. Buiten Nederland gaan ze een stuk verder wanneer het gaat om antisemitisme, homohaat en de afwijzing van Europese normen en waarden. Hun reputatie is onder moslims bekend via de schotel en YouTube. Bij het debat in de Tweede Kamer zou dan ook rekening moeten worden gehouden met wat haatpredikers buiten Nederland verkondigen. Haatpredikers doen niet aan bestrijding van ongewenste macht, ze zoeken macht voor opvattingen die volkomen strijdig zijn met onze normen en waarden. Ze keren zich bijvoorbeeld tegen de vrijheid van meningsuiting.

Homo's beschermen en de vrijheid van meningsuiting van haatimams beschermen gaat niet samen betoogden eerder opiniemakers in de NRC.


dinsdag 17 mei 2016

De politieke islam zal nooit verdwijnen

                                                                     
                 
Het was de koudste eerste Pinksterdag sinds tachtig jaar, hoorde ik op de radio. Volgens de volkse logica kunnen Pasen en Pinksteren niet op één dag vallen, maar de weergoden doen niet aan logica. Kennelijk zijn ze op de hand van de klimaatsceptici door te bewijzen dat zij over het weer gaan en lak hebben aan klimaatwetenschappers. Een dag later al viel er te lezen dat de warmste april ooit achter de rug hebben. De opwarming lijkt een feit te zijn, maar voor klimaatsceptici blijft het de vraag of er een oorzaak wordt gezocht bij een gevolg. Zo hoort dat in de wetenschap. Jarenlang zijn we gekweld met de fatale gevolgen van cholesterol en de verkeerde vetten. Menigeen is rijk geworden met het uitponden van de vethysterie. Sinds kort heeft voortschrijdend wetenschappelijk onderzoek uitgewezen dat ‘slecht vet’ zo slecht niet is. Ik raad daarom iedereen aan om wetenschappelijk onderzoek met een korreltje zout te nemen. Over een paar jaar blijkt het toch weer anders te liggen.

Als het nuttigste effect van de klimaathysterie, zie ik het steeds onafhankelijker worden van Arabische olie. In de jaren zeventig zetten de olielanden het stopzetten van de levering van olie in als chantagemiddel. Het toestaan van gezinshereniging voor gastarbeiders was één van de eisen waarvan het weer openzetten van de oliekraan afhankelijk werd gesteld. Veel Europese landen gingen direct om. Nederland pruttelde wat langer tegen. Benzine ging op de bon. Nadat ook Nederland omging, vertelde Den Uyl het Nederlandse volk dat niets meer hetzelfde zou blijven. Wat dat betekende, weten we nu maar al te goed.

De politieke islam zal nooit verdwijnen’ is de titel van een lezenswaardig en te bewaren artikel in de NRC van het Pinksterweekend. Schrijver Marcel Kurpershoek (ooit gezant voor Syrië) rekent daarin af met een aantal misvattingen in het beleid van de laatste decennia. Je kunt in het Midden-Oosten maar beter het gesprek ingaan met een stevige opstelling dan het naar de mond praten in de vrees de ander te mishagen, is één van zijn stellingen. Voortschrijdend wetenschappelijk onderzoek en een minder grote afhankelijk van Arabische olie zijn de vaders van dat soort nieuwe inzichten. Probeer een salafist niet van zijn ongelijk te overtuigen is een andere stelling van Kurpershoek, een salafist wordt er alleen maar hardnekkiger van. Steun geen seculiere dictators, stop met ontwikkelingshulp aan islamitische landen (hilarisch voorbeeld over Jemen!) en wees zeer bescheiden over wat we aan het Midden-Oosten kunnen bijdrage. Allemaal stellingen die tot overdenkingen dienen te leiden bij het Nederlandse en Europese Midden-Oostenbeleid.

Dat er moet harder worden nagedacht, is ook mijn idee. De meeste islamitische landen zijn ‘failed states’ waar corruptie de beste manier is om aan armoede te ontkomen. De vluchtelingenstroom wordt eerder veroorzaakt doordat veel mensen geen toekomst meer zien, dan door oorlogsgeweld. Althans dat wordt gezegd door Michael Moller, iemand die geacht kan worden daar verstand van te hebben. Alweer het overdenken waard en vooral vanuit de vraag: wat moeten we er mee?


zaterdag 14 mei 2016

Turkije-kenner erkent zijn vergissing

                                                                            

De Volkskrant biedt vandaag weer een groot aantal onderwerpen die tot overpeinzingen leiden. De ombudsvrouw wil van het woord ‘allochtoon’ af, terwijl ik het graag zou willen handhaven als aanduiding voor iemand die niet geïntegreerd is. In Magazine een nieuwe columniste die Hayat heet, maar waarvan we de achternaam niet mogen weten. Ze voelde zich vies nadat ze op het advocatenkantoor waar ze werkte als ‘pitchfactor’ werd ingezet, maar dat is ze in Magazine natuurlijk ook. Ze mag daar schrijven omdat dat past in het beleid van de Volkskrant om de multiculturele samenleving zichtbaar te maken. Jonathan van het Reve maakt in de bijlage Vonk furore met zijn onttakeling van het begrip ‘islamofobie’. Je kunt iemand die kritiek heeft op de islam nu eenmaal geen ziekte aansmeren. Toch is dat het beleid van de islamisten en het OIC (Organization Islamic Conference). Jonathan had wat mij betreft wel dieper mogen graven om dat propagandistische beleid aan de kaak te stellen. Er zijn nog heel wat andere islam-gerelateerde onderwerpen te vinden in de Volkskrant van vandaag. Een religie die dagelijks meervoudig het nieuws haalt, terwijl de katholieke kerk het vandaag in de Volkskrant met een artikel moet doen en dat gebeurt niet dagelijks. Islam is een wereldwijde ‘pain in the ass’ en onze media lijken er voor terug te schrikken om dat als zodanig te benoemen.

Turkijekenner Erik-Jan Züricher mag vandaag in de Volkskrant vertellen waarom hij zijn Turkse onderscheiding inleverde en waarom hij zich jarenlang vergist heeft in de ontwikkeling van Turkije. “Europa moet vooral kappen met Turkije”, luidt de kop boven het artikel. De strekking is dat de zwakte van Europa dwingt tot een akkoord met het onbetrouwbare en steeds islamitischer wordend Turkije over de vluchtelingenproblematiek. Ik wil het graag met hem eens zijn, maar een Europa dat in staat is dit probleem effectief te regelen is nog lang niet in zicht. Het heeft nauwelijks een andere keuze dan zich te laten chanteren door Turkije dat naar believen die vluchtelingenstroom kan openzetten of afknijpen. In de analyses over Erdogans Turkije blijft Saoedi-Arabië nog te veel uit het zicht. Toch is het overduidelijk dat Turkije een steeds duidelijker rol op zich neemt in de soennitische alliantie dat door Saoedi-Arabië wordt aangevoerd.


Erik-Jan Zürichiger, ooit een fervent bepleiter van het opnemen van Turkije in de Europese Unie, erkent dat hij zich volledig heeft vergist. Ik spreek de hoop uit dat hij de eerste is van een lange reeks van bekentenissen van mensen die erkennen dat ze zich in de ambities van de islam hebben vergist. Daaronder mogen van mij heel wat moslims zijn die erkennen dat ze zich te lang hebben laten leiden door de slinkse propagandistische activiteiten van de islamisten die hier zo uitvoerig beschreven zijn. 

vrijdag 13 mei 2016

Turkse accountantstudent op tweesprong



Vrij Nederland van 12 mei 2016 bevat in de column 'In Den Haag' een gesprek tussen de columnist Aukje Schrijver en een Turkse accountant in spé, wiens naam niet vermeld wordt. Hij loopt stage bij een gerenommeerd kantoor en had ook nog twee andere aanbiedingen. 

Columnist Aukje vraagt hem hoe hij denkt over de vrijheid van meningsuiting en of hij zich thuis voelt in Nederland. En dan begint het bekende geklaag. Het thuisvoelen wordt je niet gemakkelijk gemaakt. Telkens vragen ze hem weer waar hij vandaan komt, terwijl hij toch gewoon in Den Haag is geboren. Soms, in de trein of metro bijvoorbeeld, wordt hij aangekeken als een potentiële terrorist.

Hij weet niet of hij over tien jaar ook nog in Nederland woont. "Als het zo doorgaat met het in een kwaad daglicht stellen van de hele moslimgemeenschap is hij geneigd om weg te gaan.

Over Turkije en Erdogan is hij meer dan tevreden. Erdogan is een wereldleider die vergeleken kan worden met Obama of Poetin. Ebru Umar was terecht opgepakt, want in Nederland mag je ook niet 'Fuck de Koning' zeggen. Hij denkt dat de Westerse wereld geschokt is door de macht en ontwikkeling van Turkije. Een stevige leider is nodig, kijk maar hoe het Libië verging toen Kadhafi verdwenen was. Chaos! Dan maar liever geen democratie en vrijheid van meningsuiting, dat zijn niet altijd de beste oplossingen voor een land. Turkije hoeft niet bij Europa, het is zelf al machtig genoeg, maar het zou wel meteen het machtigste land van Europa worden. Als hij als Europeaan redeneert, is hij er echter niet voor. De normen en waarden zijn te verschillend, dat gaat niet samen.

In den Haag geboren, maar beslist geen Hagenaar, dacht ik na het lezen. Hij heeft een prima opleiding en goede vooruitzichten als accountant. Maar het zal aan hem gaan knagen. Hij kiest niet wie hij zijn wil, maar overduidelijk is dat zijn identiteit wordt bepaald door het moslim en Turks zijn. Daar ligt zijn loyaliteit. Over vijf jaar zal hij zich ongelukkig voelen in de Nederlandse accountantsomgeving met zijn andere normen en waarden.

Misschien vertrekt hij uiteindelijk naar Turkije. De kans dat hij zich daar thuis voelt, hij spreekt de taal, acht ik eveneens gering. Daar zal hij misschien beseffen dat er meer Nederlandse cultuur onder zijn huid is gekropen dan hij beseft.

Integreren betekent dat je een keuze maakt. Het is een lastige keuze want zijn omgeving zal van hem blijven verlangen dat hij trouw aan Turkije blijft. Zolang migrantengemeenschappen hun oorspronkelijke identiteit blijven koesteren, zullen ze jongeren blijven voortbrengen als deze accountant in spé. Transgrenzers die verdoold raken.

woensdag 11 mei 2016

Moeten we liever voor elkaar zijn of juist duidelijker worden

                                                                        

Opinie-artikelen als ‘Stop de verbale terreur’ (NRC 11 mei 2016) van de hand van Mark van Ostaijen en Shivant Jhagroe, lees ik steevast met bozig vermaak. Spits op drogredeneringen, eenzijdigheid en onwetenschappelijkheid, biedt het lezen me altijd weer voldoende beloning. Tegelijkertijd verbaas ik me iedere keer weer over de ruimhartigheid van de opinieredactie om artikelen die eigenlijk op de kansel horen, te plaatsen.

De dubieuze scheidslijnen in de samenleving die de auteurs zo dwars zitten, vallen niet te ontkennen. Dat ze uitgerekend Karl Popper als getuige aanroepen wekt bij mij de indruk dat ze nog niet voldoende droog achter de oren zijn, want zijn belangrijkste oproep is juist om de academische twijfel als belangrijkste uitgangspunt te nemen.

Zijn het sociaal economische scheidslijnen die we zien, of zijn dat, evenals de verslagenheid, woede en frustratie onder migrantenjongeren, signalen met een oorzaak die in het artikel compleet uit het zicht blijven? Zou het kunnen zijn dat de slecht verlopende integratie verantwoordelijk is voor de sociaal economische achterstand? In ‘Respect in een tijd van sociale ongelijkheid’, een boek van Richard Sennet, vergelijkt deze twee migrantengroepen. De een staat open voor de nieuwe omgeving en integreert de eigen cultuur in die van de nieuwe omgeving. Sociaal-economisch gaat het hen goed. De andere groep houdt stevig vast aan de eigen cultuur en wijst de cultuur van de nieuwe omgeving af. Deze groep, die in hun oorspronkelijke omgeving zich goed kon handhaven, verpaupert.
De conclusie die daar uit kan worden getrokken werd onlangs ook in een televisieprogramma verwoord door een jonge vluchteling. Zijn boodschap was dat integreren moet als je succes wilt hebben en hij gaf daar die spelregels bij: “leer de taal goed, wees eerlijk en koop geen schotel”.
Van onze huisarts accepteren we niet dat hij de verschijnselen van een ziekte behandelt en de oorzaak negeert. Dat is eigenlijk wat de auteurs van het opinie-artikel ook doen. Helaas is dat verschijnsel wijdverbreid en wordt tegenwoordig ‘cultuurmarxisme’ genoemd. Het is een denk- en handelwijze die het probleem alleen maar groter maakt en chronisch laat worden.

In islamitische landen is er onder jongeren eveneens een grote onvrede. De ‘Arabische lente’ was een moment waarop dat zichtbaar is. De meeste van die landen staan er sociaal-economisch slecht voor, kennen een hoge werkloosheid en een schrijnend verschil tussen arm en rijk. Islamisten houden deze jongeren voor dat terugkeer naar een orthodoxe vorm van islam de oplossing is. Bij een deel van de jongeren slaat deze boodschap aan. Een in Iraaks-Koerdistan verblijvende kennis schreef me dat onder volwassenen de seculariteit groeiende is, maar dat jongeren steeds orthodoxer lijken te worden.
Het is een beeld dat ook bij de situatie in Nederland past. De woede onder migrantenjongeren wordt door islamisten gekanaliseerd met de boodschap dat hun lot veroorzaakt wordt door racisme, discriminatie en islamofobie. Een propagandistische boodschap die als een masker het falen van de islamitische cultuur verbergt. Cultuur-marxistische beschouwers zoals de auteurs van het artikel, verspreiden dezelfde boodschap, vaak uit humane motieven en bevestigen op die wijze hun zegel van goedkeuring op de propagandistische boodschap van islamisten.

Sociale wetenschappers horen net als huisartsen de juiste diagnose te stellen en horen zich niet gemakzuchtig te verlaten op politiek correcte analyses om zich daarmee de goedkeuring van hun academische omgeving te verwerven.

Integratie is het probleem. Dat kan gemakkelijk worden nagegaan. Er is geen sprake van een scherpe tweedeling langs etnische lijnen. Migranten die integreren en hun heil niet alleen in eigen kring zoeken zijn over het algemeen succesvol. De boodschap van Richard Sennet zou luider mogen klinken in academische kringen en die van de media. Mark van Ostaijen en Shivant Jhagroe reken ik vooralsnog tot de zachte heelmeesters met een verkeerde diagnose. Ze spelen de nieuwe partij Denk, die integratie afwijst, in de kaart. De verbale terreur uit die hoek laat ons geloven dat de halve Nederlandse bevolking discrimineert en uit racisten bestaat. Ik heb de neiging om hard terug te roepen: “het ligt niet aan anderen, kijk naar jezelf!”