maandag 26 december 2016

Wilders en de Messias, overdenkingen op Tweede Kerstdag

                                                                           


Het lijkt een merkwaardige combinatie. Maar het is weer eens wat anders dan de vergelijking met Hitler. De associatie met Jezus overkwam me toen ik in de  wetenschapsbijlage van de NRC een artikel las over de historische Jesus. De associatie volgde onder meer uit deze tekst: “Het hedendaagse onderzoek naar de historische Jezus plaatst hem niet alleen in een joodse context, maar zet hem in een gebied waar de bevolking gemarginaliseerd was geraakt, waar men meende dat het Verbond was beschadigd en waar men hoopte op een messias die de verhoudingen zou omkeren.”

Het Israël uit de tijd van Jezus was een Romeins protectoraat dat weinig geliefd was omdat het de bevolking zware belastingen oplegde. De corruptie tierde welig. De vereiste belastingen werden opgeschroefd om het weelderig leven van de bovenlaag te financieren. De Joodse elite collaboreerde met de Romeinen en onderdrukte de bevolking.  Er waren ook etnische spanningen. Anders dan zijn bedoeling was, werd Jezus door de verarmde bevolking met ‘hosanna’s’ ingehaald in de verwachting dat hij de dingen zou recht zetten. De Romeinse heersers en de Joodse elite (Farizeeërs) zullen wel een ‘populist’ in hem hebben gezien. Het was een verstoorder van de gewenste orde en we weten hoe dat afliep.

Menig autochtone Nederlander ziet in Wilders de Heiland die het beschadigde Verbond zal herstellen. Door de gevestigde orde wordt Wilders gezien als een verwerpelijke vijand en zijn aanhangers worden weggezet als gepeupel.  Tegen alle verdrukking in groeit het verzet echter.
In de Volkskrant laat columnist Martin Sommer voortdurend weten dat de gevestigde orde zich niet moet blind staren op Wilders, maar moet proberen diens aanhang te begrijpen. Sommer is een roepende in de woestijn, zelfs de Ombudsvrouw van de Volkskrant blijft de door de elite gevestigde orde verdedigen.

Anders dan Jezus wil Wilders wel Minister-President worden. De vergelijking gaat verder ook nog op heel wat plaatsen mank. Waar die echter overeenkomt is dat de onderdrukking van de behoefte aan verandering en verzet tegen de elite door de eeuwen heen volgens dezelfde patronen werkt.  In dat patroon past ook dat onderdrukten zich scharen achter iemand waarvan ze geloven dat die voor verandering kan zorgen.

Het ‘beschadigde Verbond’ zie ik als een mooie metafoor voor de situatie waarin we verkeren. Het tekent de kloof die door polarisatie is veroorzaakt tussen ‘volk’ en elite. Het is een waardenkloof. Een groot deel van de bevolking wil vanuit door de tijd beproefde normen en waarden wederkerige relaties aangaan. Die set van normen en waarden voldeed niet meer in de ogen van de elite die de multiculturele samenleving omarmde, de globalisering prees en het ambitieuze Europa alle ruimte gaf. De nieuwe set van waarden kan worden samengevat met het begrip ‘tolerantie’, dat zover werd opgerekt dat ook het intolerante getolereerd moest worden. De handhaving wordt daarop afgestemd. Dat kan op den duur natuurlijk niet goed gaan.

Met de joden liep het overigens slecht af. De onderdrukking voedde de opstandigheid. Iedere keer werd er een nieuwe Messias gevonden. Nadat de joden tot twee keer toe het bezettingslegioen hadden verslagen, greep het Romeinse Rijk uiteindelijk hardhandig in. Tot een miljoen joden werden vermoord en de overigen als slaaf verhandeld of gedeporteerd.
Zo ver zal het met de opstandigheid tegen migratie, de politieke invloed van de orthodoxe islam, Europa en de globalisering wel niet komen. Maar zeg nooit ‘nooit’. Als de gevestigde orde de oren blijft sluiten voor de oproep om het Verbond te vernieuwen, zal dat de opstandigheid doen groeien. Dat geldt niet alleen voor Nederland, maar voor geheel Europa. Als de naar verandering strevende krachten uit de verschillende landen van Europa samenvloeien, kan een opstand niet worden uitgesloten. En deze keer doen de ‘Romeinen’ dan mee.

Komt er een opstand of revolutie? Het zijn niet de minsten die dat onontkoombaar achten. Het zal van de islam en de elite afhangen of het ooit zover komt. Als de elite het ‘Verbond’ niet herstelt en de islam niet Europees wordt blijven de ingrediënten voor een opstand aanwezig en kan een simpele oorzaak de vlam in de pan doen slaan. Ik acht het ook niet uitgesloten. Er zijn vooralsnog geen tekenen die een andere kant uit wijzen.

Tenslotte, om nog even in de kerstsfeer te blijven. De historici uit de wetenschapsbijlage van de NRC denken dat Jezus gewoon thuis in Nazareth is geboren in plaats van in een stal in Bethlehem. Bethlehem was bedacht om een voorspelling uit het Oude Testament uit te laten komen. Ook toen al loog de elite om het eigen belang te dienen. Niets nieuws onder de zon.







zaterdag 24 december 2016

Beledigd

                                                                      

Een paar weken terug schreef ik dat Sylvana  Simons waarschijnlijk meer pruiken dan hersencellen had. Hoe gerechtvaardigd die belediging toen ook was, ik neem hem terug. Sinds vanmorgen ben ik van mening dat haar hersencellen in aantal haar pruiken waarschijnlijk overtreffen.

De heren Kuzu en Öztürk, die een paar dagen geleden nog meldden dat het pruikenmeisje een ‘griepje’ had, weten sinds vanmorgen dat ze bij de neus zijn genomen. Ze zullen zich geschoffeerd en onmetelijk beledigd voelen. Hun fotogenieke pupil heeft ze in de steek gelaten en een stevige trap na gegeven. “DENK is een van de gewiekste partijen als het gaat om framen” laat La Simons optekenen in de Volkskrant. “Soms moet je ’s nachts ertussenuit knijpen omdat je partner je niet onbeschadigd zal laten gaan.” In de laatste zin spreekt haar angst voor de valse honden. Ze is beledigd omdat Kuzu nog geen keer heeft gevraagd hoe het met haar ging. Dat leidt tot de vaststelling dat Kuzu absoluut geen verstand van vrouwen heeft.

Moet de ‘gemarginaliseerde’ Nederlander zich nu ook beledigd voelen nu het pruikenmeisje via de Volkskrant adverteert dat ze het voor hen gaat opnemen? Dat denk ik wel. Eerst was hij nog een racist wat haar betreft en nu valt hij onder Artikel 1 van de grondwet omdat het bekeerde pruikenmeisje Denkt dat ze voor haar nieuwe partij nog wel wat boze mensen kan gebruiken. Misschien zou Bram Moskovitch wel haar tweede man willen worden. Weinig kans echter, want ze wil drie sterke vrouwen aan de top van haar kieslijst. Daarmee wijst ze alle boze mannen weer de deur.

Haar onsamenhangendheid is tekenend voor de verwarring in het politieke landschap en in de media. Deze week vielen ze languit over een tweet van Wilders met een foto van de met bloed besmeurde Merkel. De verontwaardiging reikte tot het toch al hoge plafond van de Tweede Kamer. Ik ga niet verder dan: onsmakelijk. Dat zijn de geluiden uit het vaderlandse bastion van de democratie ook. Als ik ze moet geloven gaat Wilders de democratie afschaffen en daar voel ik me nu weer beledigd om. Ze framen daar net zo gewiekst als de twee tenenkrommende Erdoganfanboys.

Ook bij de Volkskrant zijn ze er nog niet echt uit. Ombudsvrouw Annieke Kranenberg heeft twee pagina’s nodig om uit te leggen wat de ‘nieuwe’ koers van de Volkskrant dient te zijn. “We moeten ons verzetten tegen het normaliseren van het onaanvaardbare”.  Gestolen van CNN waar ze nog steeds niet bijgekomen zijn van de verkiezing van Trump. Als lezer voel ik me beledigd. Kranenburg geeft als voorbeeld dat de krant vanuit haar waakhondfunctie alert moet zijn als Wilders rechters beschimpt.  

Als het aan Kranenberg ligt gaat de Volkskrant zich verzetten tegen de aanval op de gevestigde orde en is iedereen die op Wilders stemt in feite een fascist. Het staat er niet, maar daar komt het wel op neer.
Er zijn meer van dat soort typen bij de Volkskrant. ArieJan Korteweg bijvoorbeeld. Die bekende afgelopen week dat hij van de PvdA is. Of neem Tom-Jan Meeus van de NRC die er voor pleit om verstand boven emoties te stellen en dat alleen laat gelden voor ‘slechte’ emoties. Goede (anti-Wilders) emoties zijn wat hem betreft prima. Tja, ‘links’ heeft ook een onderbuik maar daar borrelen kennelijk alleen de ‘juiste’ emoties uit op.

We zijn er nog lang niet. Wat politici en de media deze dagen laten zien lijkt vooral op radeloosheid. Radeloos omdat ze struikelen over alle frames die ze zelf de wereld in sturen en niet begrijpen dat half Nederland eigenlijk alleen maar vraagt om een menselijke maat. Er groeide pas een probleem met migranten toen het er te veel werden. Er groeide pas een probleem met de islam toen duidelijk werd dat die vast hield aan zijn barbaarse principes en zich tegen integratie keerde. Er groeide pas weerstand tegen Europa toen bleek dat die meer oog had voor de eigen agenda dan voor wat de Europese bevolking bezig houdt. Er groeide pas weerstand tegen de globalisering toen bleek dat de bestaande instituties machteloos bleken te zijn bij de bescherming tegen de nadelige gevolgen. Er groeit weerstand tegen de mensenrechten omdat het weerloos maakt tegen al diegenen die er misbruik van maken of ze te veel oprekken. Het zijn dezelfde mensen die niet begrijpen dat ze hoofdoekjes moeten accepteren en Zwarte Piet niet mogen behouden. Het gaat hierbij om geheel andere onaanvaardbaarheden dan waar Kranenberg het over heeft. Haar onaanvaardbaarheden zijn die van de gevestigde orde. Dat roept verzet op en maakt Wilders groter.


Je hoeft Wilders niet serieus te nemen, maar beste politici en media, neem degenen die op hem zullen gaan stemmen wel serieus. Asscher lijkt een poging te willen wagen, maar zolang de PvdA een figuur als Marcough nog prominent op de kieslijst heeft staan, is de partij het zoveelste voorbeeld van de verwarring die er nog heerst.

Is de ombudsvrouw van de Volkskrant nu beledigd, of gaat ze nog een keer nadenken?

dinsdag 20 december 2016

De wraak van Allah

                                                                        


Vandaag begin ik met wat verzen uit de koran die de vertegenwoordigers van de religie van de vrede nooit in het openbaar zullen citeren. Maar ze werpen wel licht op wat in Berlijn gebeurde.

-"Strijdt tegen hen tot de afgodendienst niet meer bestaat en de religie geheel aan Allah behoort." [2:193, herhaald in 8:39]
 -"Ik zal terreur zaaien in het hart van de ongelovigen. Slaat hun het hoofd af, verminkt hen in alle ledematen." [8:12] 
"..............Gij dooddet hen niet, doch Allah was het, Die hen doodde. En gij wierpt niet toen gij wierpt, maar Allah was het die wierp, opdat Hij de gelovigen een grote gunst van Zich mocht bewijzen. Voorzeker, Allah is Alhorend, Alwetend." [8.12]

Maandag 19 december
-De ambassadeur van Rusland wordt in Ankara vermoord door een Turk die dat als vergelding ziet voor het Russisch optreden in Syrië.

-Een politiemacht in Brussel sluit een wijk af in de jacht op terroristen (vandaag een persconferentie daarover).

-Een Afghaanse/Pakistaanse vluchteling kaapt een vrachtauto en veroorzaakt 12 doden en  50 gewonden op een kerstmarkt in Berlijn.

-Was ik in de loop van de dag in discussie met een Nederlander die van mening was dat de islam hem nooit kwaad had gedaan en dat Wilders eens moest ophouden om de islam.

- Ahmed Marcough, parlementslid voor de PvdA, haalde in Nieuwsuur een omkeertruc uit door te stellen dat de gebeurtenis in Berlijn een nog stevigere oppositie tegen Wilders noodzakelijk maakte.

Allemaal verwarde mannen
Bijna vanzelfsprekend kunnen we er op wachten dat woordvoerders van de islam publiekelijk afstand zullen nemen van de aanslag in Berlijn en zullen ze de mantra herhalen dat ‘islam een religie van vrede is’. Ze zullen de terroristen laten vallen omdat ze niet de ware islam vertegenwoordigen. Over enige tijd zal weer uit enquêtes blijken dat 60 procent van de in Europa verblijvende moslims begrip heeft voor de aanslagplegers. Het is immers de wil van Allah om vijanden van de islam als vergelding om te brengen. Deugvolk zal de komende dagen benadrukken dat het om ‘verwarde’ mannen gaat.

Tribale God, kweekt tribale gevoelens bij zijn aanhangers
Godsdiensten zijn ontworpen om ordening in de samenleving aan te brengen. Degenen die zich niet aan de orde houden, moeten worden gestraft. Onder invloed van het humanisme zijn de Westerse religies humaan geworden. De islam heeft die ontwikkeling niet alleen gemist, maar wijst deze ook stellig af. Een humane islam zou een vorm van afvalligheid zijn die Allah’s wil negeert. De islam is ontworpen als een soort superstam die het tegen de wereld moet opnemen en waarin iedere moslim in feite een soldaat is. Wat de islam is aangedaan, is iedere moslim aangedaan. Op sociale media worden die gevoelens versterkt. Regelmatig kom ik daar berichten tegen waarin gesteld wordt dat het Westen geen boodschap heeft aan geweldsslachtoffers onder moslims en alleen treurt over eigen doden. Het is één van de manieren waarop vanuit de islam moslims wordt opgedrongen om afstand te blijven houden van de Westerse samenlevingen en solidair te blijven met de wereldwijde ummah.

Hard op islam, zacht op moslims
Hoewel ik Marcough tot de ‘verwarde’ mannen reken, zou het beter zijn om hem als een ‘foute man’ te zien. Hij is bang dat de aanslag in Berlijn tot negatieve gevoelens ten opzichte van de islam en moslims zal leiden. Zijn recept is dat daarom het opperhoofd van het verzet, Wilders, nog harder moet worden aangevallen. Daarmee beschermt hij in feite de islam. Het zou veel geloofwaardiger zijn geweest als hij had opgeroepen om de islam te ontdoen van zijn gewelddadige leer, te beginnen in Nederland. Dat doet hij niet en dat maakt hem verdacht.

Voor de toekomst is er geen andere weg dan spijkerhard op de islam te reageren. Net zo lang tot de islam binnen de Europese godsdienstvrede past. Dat zal nog niet zo gemakkelijk zijn want de islam (zie Marcough) buit de weerstand tegen Wilders handig uit. Het heeft weinig zin om hard te zijn tegen moslims, de hardliners uitgezonderd. Als de islam wordt gedwongen zich aan te passen aan de Europese godsdienstvrede zullen ze volgen en uit eigen waarneming weet ik dat er heel wat moslims zijn die niets liever willen dan een islam die echt vredig is.

De aanslag in Berlijn is de zoveelste ‘wake up call’ om ernst te maken met de aanpak van de islam. De islam in zijn orthodoxe vorm had allang het recht op vrijheid van godsdienst ontnomen moeten worden omdat ze leerstellig alle andere godsdiensten als afgodendiensten ziet en van mening is dat afgodendienaren gedood mogen worden.

Van Allah wordt in de koran gezegd dat er geen blaadje aan een boom beweegt buiten zijn wil. Het moet hem in tribale blindheid zijn ontgaan dat Europa zich inspant om meer dan een miljoen moslimvluchtelingen te herbergen. Wederzijdsheid is geen islamitische deugd, dat is voor de zoveelste keer weer eens bewezen. De wraak van Allah geldt al degenen die de islam afwijzen. Het is zijn bedoeling dat hij u angst inboezemt. Volgens een strikte uitleg van de koran (zie boven) zat hij in Berlij zelf aan het stuur van de vrachtwagen.


maandag 19 december 2016

Hosanna Jesse !

                                                                    

GroenLinks heb ik nooit een onsympathieke club gevonden. Hun hardnekkige inzet voor mooie doelen en hun sobere integriteit gaven hen, wat mij betreft, het recht op een plaats in het politieke spectrum. Die sympathie is sinds het verschijnen van Hosanna Jesse Klaver aan het slijten en de draai ten opzichte van het Oekraïne-referendum maakt een definitief einde aan mijn sympathie.

Het raadgevend referendum was een gezamenlijk initiatief van PvdA, D’66 en GroenLinks. Draaikonterij valt van de eerste twee wel te verwachten, maar dat nu ook GroenLinks afstand neemt van haar initiatief, valt me zwaar tegen. Het wekt ook enig wantrouwen bij me op.

In de Volkskrant van vandaag (19-12-2016) laat Klaver ‘berustend’ weten: “Zo werkt democratie”. Alsof de uitslag van het referendum niets met democratie had te maken. Hij zou zelf voor ‘nee’ zijn geweest, maar er is geen enkele aanwijzing dat hij op het congres voor die opvatting heeft geknokt. Hij had als Buma kunnen zeggen dat de door Rutte binnengehaalde verduidelijking slechts cosmetisch was. Klaver is teruggefloten door zijn leden, schrijft de Volkskrant. Het is waar, maar tegelijkertijd is de vraag aan de orde hoe dat tot stand is gekomen. Is er iets georkestreerd zodat Klaver op elegante wijze zijn ‘nee’ kon laten overstemmen?

Wat mij wantrouwig heeft gemaakt is de geschiedenis van Liesbeth van Tongeren. Het was bekend dat zij en Klaver elkaar niet zo goed lagen. Dan is er ineens een kieslijstcommissie die weinig geloofwaardige redenen heeft gevonden om het succesvolle fractielid buiten de kieslijst te houden. Jesse Klaver heeft geen vuile handen gemaakt, dat liet hij aan de commissie over. Bij de draai over het Oekraïne-referendum heeft hij geen vuile handen gemaakt, dat liet hij aan de leden over.
Klaver is een politicus geworden in de bedenkelijke zin van het woord. Er rijzen vragen over de transparantie en integriteit en daarmee rijzen er vragen, bijvoorbeeld of de koers die GroenLinks inslaat te maken heeft met het loslaten van principiële standpunten ter wille van het tot stand brengen van een linkse samenwerking? Andere partijen zouden die eis gesteld kunnen hebben.

GroenLinks laat het ook op een ander terrein afweten. De wijze waarop Klaver voortdurend ‘hosanna’ wordt toegeroepen is niet des ‘Groenlinks’. Klaver lijkt niet vies te zijn van ‘mannetjesmakerij’ en dient zich aan als de geroepene en ‘savior’, de Messias van GroenLinks. Hij heeft daarvoor een adviesbureau in de arm genomen dat hem verbindt met politici als John Kennedy, Justin Trudeau en Bernie Sanders. Het werkt, want de Groenlinksers zijn bereid ‘Hosanna’ te roepen zodra hij onder van Black Eyed Peas geleende tonen het podium beklimt, zijn handen in de lucht steekt en zijn opgerolde mouwen laat zien. Alsof hij de man is die GroenLinks uit de woestijn gaat leiden. De gemesmeriseerde menigte gaat dan uit zijn dak. Het is een vorm van populisme, maar zo mag het natuurlijk niet heten.

Chris Aalbers was ter plekke en maakt melding van Klaver’s retorische talent als hij de zaal toespreekt. “Jesse begint de zaal retorische vragen te stellen. Wiens schuld is dit eigenlijk? Waren de Paarse kabinetten of de vluchtelingen de veroorzaker van het economisme? Is slechte zorg het product van marktwerking of van de islam? Als je er economisch niet op vooruit gaat, komt dat door loonmatiging of door Marokkanen? GroenLinks wil volgens hem geen zondebokken, maar oplossingen.”  De retorische truc die hier wordt toegepast staat bekend als het 'valse dilemma'.

Het is duidelijk waar de empathie van Klaver ligt. Bij de zogenaamde ‘zondebokken’. Er is wel een echte zondebok. Dat is het ‘economisme’. Niet helemaal onterecht, maar om dat tegenover de zogenaamde ‘zondebokken’ te zetten is een retorische truc. Het betoog is dat we ons zorgen moeten maken over het economisme en niet over het islamisme. De islam, de vluchtelingen en migranten valt niets te verwijten. Die groep als ‘zondebokken’ bestempelen, berust echter op een groteske overdrijving. In de Nederlandse discussie wordt die groep slechts zelden als zondebok aangewezen, wel als last of als gevaar. Klaver gaat daar retorisch over heen en zegt in feite: ‘kom op, laten we ons zorgen maken over wat ons echt bedreigt: het economisme.’

Hier dringt Klaver zijn blinde vlek aan GroenLinks op. Het is in dit verband de vraag of de persoonlijke geschiedenis van Klaver te maken heeft met de koers die hij GroenLinks opdringt. Daar zijn wel argumenten voor te vinden. Klaver groeide op als een zoon van een alleenstaande Indische moeder en een verdwenen Marokkaanse vader. Op zich is daar helemaal niets tegen. Maar moeders van kinderen van gemengde etniciteit staan wel bekend als de heftigste bestrijders van racisme en discriminatie. Dat is begrijpelijk. Zij willen hun kinderen beschermen voor een toekomst waarin dat een rol speelt. Naar de Klaver van vandaag kijkend, denk ik dat hij opgegroeid is in een sfeer waarin dat een grote rol heeft gespeeld. Hij lijkt de wereld te bezien door ogen die in zijn opvoeding getraind zijn. Zo kan het persoonlijke politiek worden.

Die politiek is terug te vinden in het citaat hierboven, de afwezigheid voor empathie voor Wilders en de zijnen en in het weglaten van de islam en migratie in het rijtje dat volgens hem de ‘boze mensen’, bezig houdt. Chris Aalbers: “Jesse heeft vooral een boodschap over het opkomende rechtspopulisme. Jesse praatte onlangs met mensen die niet meer op linkse partijen stemmen en naar de PVV zijn overgestapt. Ze hebben volgens Jesse logische zorgen zoals wachtlijsten op de woningmarkt en slechte zorg.”

De selectieve waarneming van Jesse Klaver begint pijnlijk te worden. Zijn ‘messiaanse’ betovering van zijn ‘hosanna’ roepende achterban begint verontrustend te worden. Het begint te stinken bij ‘Groenlinks’. Het stinkt naar een verdachte vorm van populisme. GroenLinks is GroenLinks niet meer.
   



zondag 18 december 2016

Pechtold is het braafste jongetje van de klas

                                                                         
Mijn meester, weet het nu eenmaal beter
Bij het kijken naar ‘Buitenhof’, voel ik maar zelden de neiging om te gaan vloeken of met schoenen te gooien, zoals ik dat had toen ik nog naar Pauw keek. Vandaag (18-12-2016) dreigde het nog even mis te gaan. Pechtold mocht zijn boek ‘Optimisme’ promoten en bij die gelegenheid ook zijn ‘keek op de week’ geven. 

Pechtold keek berouwvol terug op het gesprek dat hij bij Pauw met vier PVV-stemmers had. “In plaats van uit te leggen waarom ze het fout hadden, had ik meer begrip voor hun zorgen moeten tonen”. Mooi voornemen, maar dat kan hem niet gaan lukken. In combinatie met zijn beperkte denkraam, is zijn narcisme de grootse beperking. Nu zijn er best heel creatieve narcisten, maar daar behoort Alexander niet toe. Hij is het arrogante jongetje dat welbespraakt immer bereid is om uit te leggen waarom de meester het altijd bij het rechte einde heeft. Navo, Europa en Obama zijn de meesters en hij zal ze door dik en dun blijven verdedigen. Zulke jongetjes worden in klasverband maar al te vaak gepest vanwege hun kritiekloze gezagsgetrouwheid en betweterigheid. Het blijft me dan ook verbazen dat Pechtold, die de stoute kroonjuwelen van D’66 in een kast heeft verstopt, stemmen blijft trekken. Het moeten de gezagsgetrouwe kiezers zijn die in hem een woordvoerder zien.

Voor Pechtold blijft Wilders het stoutste jongetje van de klas, een die het de meester met zijn recalcitrante opmerkingen moeilijk maakt en hem van zijn gezag berooft. Van Alexandertje moet hij dan ook buitengesloten worden. Niemand mag met hem spelen.
Tot zover lukte het me nog aardig om te blijven luisteren. Maar toen de man zijn definitie van ‘populisme’ ging geven brak mijn voornemen om geen onwelvoeglijke geluiden te laten horen. “Populisme is dingen beloven waarvan je weet dat ze niet zijn te realiseren”. Hij had zijn beperkte denkraam niet beter kunnen etaleren. Er valt een aardige lijst te maken van prominente politici uit het verleden, politici die tegenwoordig populist zouden worden genoemd, die veel van hun beloften tot stand brachten. De heersers van het ‘Ancien Regime’ noemden de aanstormende revolutionairen ook ‘populisten’. Ze gebruikten het, net als Pechtold, als een verdachtmaking.

Eén van de gesprekspartners aan de tafel van Buitenhof (ik ben zijn naam even kwijt) was een voormalig landmachtofficier die de Nederlandse aanpak in Uruzgan heeft geanalyseerd. In die regio mocht de Landmacht beslist niet praten met de twee machtigste krijgsheren omdat ze bekend stonden als ‘schurken’. Dat zal Pechtold indertijd wel prima hebben gevonden. De onderzoeker wijst het echter aan als basisfout. Wie wat wil bereiken heeft geen andere keuze dan alle mensen met macht erbij te betrekken. Als je dat niet doet organiseer je je eigen tegenstand.

Voor Pechtold is Poetin nog steeds zo’n schurk. Daarom dienen we verheugd te zijn dat Europa het zielige Oekraïne ternauwernood uit zijn klauwen heeft weten te redden. Daar is een prijs voor betaald en die gaat met slachtoffers tot aan de dag vandaag door. De Obama-doctrine dat Rusland moet gehoorzamen aan de internationale orde, is duur betaald. Het heeft de toch spanningsrijke wereld opgezadeld met nieuwe spanningen. De door Nederland in Uruzgan opgedane les leert dat Rusland bij het overleg over de status van Oekraïne had moeten worden betrokken. Mensen met macht kun je niet negeren. Als je dat doet, gooien ze roet in het eten.

Gek genoeg waren de slotwoorden van Pechtold ongeveer dat je nooit helemaal je zin kan krijgen en altijd bereid moet zijn tot het sluiten van compromissen. Menigeen die zoiets zou zeggen, kan rekenen op mijn vertrouwen. Pechtold valt daar absoluut niet onder. Het is bij hem geen doordachte strategie, maar neuzelachtige tactiek voor de korte termijn. Poetin heeft macht, dus moet je met hem praten. Wilders heeft macht dus moet je hem niet bij voorbaat uit sluiten. Het bereik van Pechtold’s compromisbereidheid gaat dan ook niet verder dan wat de meester niet zal schaden en om dat te bereiken worden er geen compromissen gesloten met ‘schurken’.


Ik ben benieuwd hoe het Trumpisme de verkiezingen van volgend jaar (15 maart) gaat beïnvloeden. Hat was duidelijk dat voor Pechtold de nieuwe president van Amerika tot de ‘schurken’ behoort. Voor veel andere mensen is het echter degene die, als ‘stout’ jongetje, bereid is om nationaal en internationaal verlammende taboes te doorbreken. Hoe dat gaat uitpakken zullen we op 15 maart aanstaande, als veel van het beleid van Trump bekend is, nog beter weten dan vandaag.  Het is dan ook de vraag hoeveel kiezers hun stem zullen geven aan het doorbreken van taboes om zo een einde te maken aan wat in hun ogen heilloos beleid is. Voorzichtig speculerend verwacht ik dat het er veel zullen zijn. Dat zal echter ook een tegenreactie geven van gezagsgetrouwe kiezers die juist op de traditionele partijen zullen stemmen. Mijn prognose luidt dan ook: hoge opkomst, maar aan de polarisatie zal voorlopig nog geen einde komen.

(Morgen over 'Mannetje Klaver')

dinsdag 13 december 2016

Nee=nee!

                                                                             

Het is lastig vast te stellen hoe het ‘nee’ bij het Oekraïne-referendum precies moet worden uitgelegd, maar er kan niet aan getwijfeld worden dat het een ‘nee’ tegen het Europese verdrag met Oekraïne betekende. Geen verdrag. Met die boodschap werd de Nederlandse regering opgezadeld: ‘zeg nee in Brussel en laat ze het daar verder maar uitzoeken. 

Ik heb ‘nee’ gestemd. Dat ‘nee’ begon zich al te vormen toen Guy Verhofstadt en Hans van Baalen namens Europa naar Kiev afreisden om de bevolking een hart onder de riem te steken bij hun keuze voor Europa. Bij een demonstratie op het Maidanplein (14 februari 2014) werden door hen beloften gedaan en steun toegezegd aan een in feite instabiel en hoogst corrupt land. Dat moest afgesneden  worden van haar banden met Rusland. Achter Verhofstadt en Van Baalen, zag ik Amerika oprijzen dat haar kans om de geopolitieke grenzen op te schuiven niet wilde laten lopen.

Vanaf toen ging het fout. Rusland nam de Krim weer terug (18-4-2014) nadat de Sovjets het eerst als kadootje aan het betrouwbare Oekraïne hadden gegeven. Daarna steunde Rusland de bevolking in het Donetsk-gebied dat zich na een referendum op  12 mei 2014 tot onafhankelijke Volksrepubliek uitriep. In het Westen werd daarna Poetins Rusland veroordeeld. Een veroordeling die vooral berustte op Poetin’s verzet tegen de door Amerika nagestreefde wereldorde waarin Rusland tot de orde moest worden geroepen. Op het verzet van Rusland antwoordde het Westen met economische sancties als straf. Als bijeffect van het Westers beleid groeide in Polen en de Baltische staten de angst voor vijandelijke acties van Rusland. Om die landen enigszins gerust te stellen werd de aanwezigheid van de NAVO langs de grenzen van Rusland en haar invloedsgebied versterkt.

Van Baalen en Verhofstadt oogstten na hun optreden de nodige kritiek. De door hen in gang gezette inlijving van Oekraïne bij het Westen ging echter onverminderd door. Aan het associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne was echter al sinds 2012 gewerkt en het werd op 21 april 2014 getekend. De ondertekening moest worden goedgekeurd door de afzonderlijke parlementen. In Nederland ging de Tweede Kamer akkoord op 7 april 2015 en de Eerste Kamer op 7 juli 2015. Beide keren met brede steun. Het door GeenPeil geïnitieerde referendum (6 april 2016) liet echter zien dat die parlementaire goedkeuring te weinig steun binnen de Nederlandse samenleving had. En toen begon het gedonder.

Premier Rutte vond met steun van zijn VVD/PvdA-kabinet dat hij het ‘nee’ vanwege het doorslaggevende geopolitieke belang niet in Brussel kon laten horen. Met ‘Brussel’ kwam hij overeen dat er een ‘juridisch bindend aanhangsel’ aan het verdrag zou moeten worden toegevoegd om de Nederlandse zorgen weg te nemen. Uit wat over dit aanhangsel bekend is geworden kan worden opgemaakt dat hij geen wijzigingen in het verdrag beoogt. In plaats daarvan worden enkele punten uit het verdrag verduidelijkt en daarmee wordt de interpretatieruimte beperkt. Zo wordt bijvoorbeeld van de toegezegde samenwerking op het gebied van veiligheid vastgelegd dat dit geen garantie inhoudt voor eventuele verplichte militaire hulp of bijstand. Een typische vorm van diplomatieke onduidelijkheid. Géén garantie kon in de praktijk wel eens gewoon ‘garantie’ blijken te zijn.

De geopolitieke angel die het associatieverdrag vormt, is daarmee niet verdwenen. Eigenlijk is er maar één oplossing. Het verdrag moet van tafel en worden vervangen door een verdrag waarbij Oekraïne, Rusland en Europa samen aan tafel zitten en het eens worden over een verdrag dat de geopolitieke spanningen wegneemt.

De nieuwe Trump-regering zou wel eens voor die richting kunnen kiezen. Daarom is er geen reden voor de haast die nu in Europa aanwezig lijkt te zijn om de ratificatie van het verdrag snel af te ronden.



  


vrijdag 9 december 2016

Migranten-HalfNederland 1-0

                                                                     
Maar even niet als het om Wilders gaat

Vandaag voel ik me beledigd en ik zal niet de enige zijn. Migranten en hun politiek correcte ondersteuners hebben hun zin gekregen. Wilders is veroordeeld voor groepsbelediging en aanzetten tot discriminatie. Ik ben ook veroordeeld, want minder criminele Marokkanen en fundamentalistische moslims, leek me ook wel wat, al vond ik het toneelstuk van Wilders onsmakelijk. Maar onsmakelijk is niet tegen de wet.

Het is een veroordeling op basis van selectieve verontwaardiging. PvdA-coryfeeën als Spekman, Oudkerk en Samsom (‘etnisch monopolie’) hebben ook negatieve uitspraken gedaan naar aanleiding van de omvangrijke problemen met Marokkanen. Tegen hen is echter nooit geen aangifte gedaan. Wat mij betreft hadden ze het recht om hun mening te ventileren. Tegen Wilders is wel aangifte gedaan, hem worden uitspraken kwalijker genomen dan anderen. Er is dus sprake van bevooroordeeldheid.

Minder Marokkanen is iets anders dan alle Marokkanen. Je kunt dat opvatten als groepsbelediging, maar is dat strikt genomen niet. Alleen als je de context weglaat, kom je nog in de buurt van een ‘groep’, maar zelfs dat lijkt me gezocht.

Is er sprake van het aanzetten tot discriminatie? Worden Marokkanen meer gediscrimineerd sinds Wilders die vraag stelde? Ik weet het niet, het zal ook moeilijk te bewijzen zijn. Maar het gaat om de uitwerking en niet de eventuele aanzet. En wat is discriminatie eigenlijk. Bestaat die omdat je leden van die groep minder vertrouwt? Als dat zo is, is daar ook alle reden toe. Marokkanen hebben als groep een slechte naam, al betekent dat niet dat iedere afzonderlijke Marokkaan die reputatie toekomt.

Migranten hebben het al aardig ver geschopt met het ‘aanzetten tot politieke correctheid’. Als je van Marokkaanse afkomst bent en een Nederlands paspoort hebt, worden de media geacht te schrijven over een Nederlandse verdachte. Echt werken doet dat niet. Bij zo’n omschrijving denk ik maar al te vaak, het zal toch geen ……zijn. ‘Aanzetten tot politieke correctheid’, is wat mij betreft ook al aanzetten tot haat. Iedereen die niet politiek correct is, kan daar over meepraten.

De olifant in de kamer, blijft bij dit vonnis weer eens ongezien. Er zijn grote problemen met mensen die niet geïntegreerd zijn en de islam als religie weerhoudt ze van integratie. Ze doet dat door de Nederlandse cultuur als slecht en decadent voor te stellen en is zo bezig met haatzaaien. Maar daar kunnen we het niet over hebben, ook al omdat men vanuit de islam alles doodleuk ontkent. De virulente Jodenhaat en homohaat onder Marokkanen moeten we maar begrijpen en voor lief nemen. Het is hun cultuur.

Er is alle reden om het een politiek proces te noemen. Zeker gezien vanuit degenen die aangifte hebben gedaan. Behalve om een veroordeling van Wilders, ging het hen beslist ook om een veroordeling van iedereen die zoiets zegt of denkt. Het mag niet. Het is verboden en daarom wil DENK bijvoorbeeld ook aparte politie die daar op toeziet. Geen Nederlander die ooit op de gedachte is gekomen om aparte politie in te zetten tegen homohaat en Jodenhaat en haat tegen de Nederlandse cultuur. Wat ik aan haat tegen Wilders op facebook zag, liegt er ook niet om.

Ik ben nog niet toe aan het doordenken van wat deze uitspraak tot gevolg zal hebben. We mogen bepaalde dingen niet meer zeggen en als we dat toch doen, geeft dit ‘voorbeeldproces’ migranten de mogelijkheid om jan en alleman voor de rechter te slepen. In feite leidt het tot een verbod om onder woorden te brengen wat je ziet en ervaart. Zo houden migranten zichzelf uit de wind en gaan meer ongehinderd verder.

Kritiek moet wat mij betreft en daarbij zingt ieder vogeltje zoals het gebekt is. Kritiek heeft de functie van het aanzetten tot verandering. Kritiek zegt dat bepaalde manifestaties niet worden geaccepteerd of op zijn minst ter discussie staan. De winst van migranten op de vraag van Wilders (willen we minder…) is minder kritiek.

Verdrietig dat het zover moest komen. Het strafrecht moet op dit punt hoognodig worden herzien. Daar zijn voorstellen voor. Benieuwd hoe de tweede Kamerfracties daar op gaan reageren in deze gepolariseerde situatie.

Als aanvulling: Siep Wynia in Elsevier: "In feite zeggen OM en rechtbank daarmee dat de zogeheten multiculturele samenleving de noodzaak van inperking van de eigen mening inhoudt, omdat die multiculturele samenleving anders onhoudbaar is."

Roderick Veelo op TPO: " Met Wilders buiten een coalitie is het ongenoegen niet weg. Sterker, de vraag is hoe beheersbaar dat ongenoegen dan blijft en hoe gevaarlijk het langer negeren ervan wordt. Linksom of rechtsom zullen alle partijen in een nieuw kabinet aan de slag moeten met het vuile werk dat ze tot nu toe aan Wilders overlieten."




donderdag 8 december 2016

Integratie: geen woorden, maar daden


Het was even twijfelen vandaag over welke kop boven mijn blog de lading het best zou dekken. ‘Onder sociologen’ had ook gekund. ‘Integratie’ is een twistpunt onder sociologen. De een leest uit zijn onderzoek iets heel anders dan een ander die ook onderzoek heeft gedaan. Het is een van de aanwijzingen dat de menswetenschappen in een deplorabele staat verkeren. Op universiteiten lijkt het meer te gaan om de politieke correctheid dan om echte wetenschap.

In de Volkskrant van vandaag (donderdag 8 december) bezocht Volkskrant-journalist Ariejan Korteweg een politieke bijeenkomst met Thierry Baudet. Daar trof hij twee jonge sociologie-studenten die nog twijfelden tussen de PVV en Forum voor Democratie. De aankomende sociologen vinden dat de gevestigde partijen samenspannen om onderling de macht te verdelen. “In hun studie hoeven ze met dergelijke standpunten niet aan te komen. Sociologie is een links bolwerk, vertelt een van hen. Laatst nog: een docent schaamde zich in het college te vertellen dat jonge Marokkanen crimineler zijn dan andere jongeren. Terwijl het nota bene zijn eigen onderzoek was”. De ‘horizontale onvrijheid’ die op universiteiten heerst, komt in dit citaat pijnlijk tot uitdrukking. De docent schaamt zich en de studenten moeten verbergen wat ze werkelijk denken.

Ruud Koopmans, hoogleraar sociologie in Berlijn, is niet zo van het politiek correcte. In de Volkskrant (3 december 2016) pleitte hij voor een herwaardering van de rechten van de meerderheid. Vandaag krijgt hij antwoord van Jan Willem Duyvendak, hoogleraar sociologie aan de universiteit van Amsterdam (UvA). Duyvendak heeft ook onderzoek gedaan zegt hij en daaruit blijkt het tegenovergestelde: ‘De meerderheid heeft het allang voor het zeggen’. Op zo’n moment beginnen mijn ogen te knipperen en denk ik: ‘wat krijgen we nou?’ 

Als snel blijkt waar het onderzoek van Duyvendak uit heeft bestaan. Een papieren onderzoek. Hij constateert: “Nederlandse politici vinden vooral dat migranten zich de ‘kernwaarden van Nederland eigen moeten maken, zoals dat recentelijk weer is vastgelegd in het participatiecontract van Minister Asscher.” Het leidt Duyvendak tot de forse conclusie: “In Nederland is de gedachte dat de ‘oorspronkelijke’ bewoners meer te zeggen zouden moeten hebben dan nieuwkomers allang gemeengoed”. Dat constaterende, komt Duyvendak met een politiek correct scheldwoord voor de door hem betreurde ontwikkelingen: het is ‘nativisme’. ‘Nativisme’ mag niet en Duyvendak maakt hierbij gebruik een extreme consequentie als argument: ‘we mogen dan ook niks meer zeggen over de slechte behandeling van homo’s in  Afrikaanse landen, of over antisemitisme in Arabische landen, want dat is nu eenmaal onderdeel van de daar bestaande meerderheidscultuur’. Een nogal aanvechtbaar standpunt en ik raak daar weer helemaal van in de war. Op dezelfde universiteit vertellen antropologen dat alle culturen gelijk zijn en kritiek op andere culturen een vorm van racisme is. Duyvendak is wel van een andere meerderheidscultuur: ‘Het is dezer dagen urgenter om mensenrechten te verdedigen dan meerderheidsculturen’.

Mijn conclusie is helder. Duyvendak is niet van de feiten maar van de meningen. Met sociologie als wetenschap heeft het weinig te maken. Het is een politiek standpunt en daarmee wil hij meningen beïnvloeden. De Volkskrant geeft hem alle ruimte daarvoor en de impliciete boodschap van de Volkskrant is dat we het zelf maar verder moeten uitzoeken: Koopmans of Duyvendak, mensenrechten of meerderheidscultuur, wetenschapper of prediker?

Zoals de islam zegt dat de sharia boven nationale wetten gaat, stelt Duyvendak dat mensenrechten nationale wetten overstijgen. Daarmee laat hij zien dat hij een mensenrechtenfundamentalist is. De juridisering van mensenrechten heeft tot gevolg dat iemand, waar hij ook vandaan komt en waar hij zich ook bevindt, beschermd zou moeten worden door mensenrechten. Islamisten beroepen zich er als calculerende burgers op, terwijl hun religie voorschrijft dat mensenrechten ondergeschikt zijn aan de sharia. Wie illegaal een Europese grens overschrijdt, kan, ook als hij geen goede bedoelingen heeft, zich beroepen op mensenrechten. Er is een probleem met mensenrechten dat Duyvendak onvoldoende onderkent.

Terug naar zijn bewering dat de ‘meerderheid het allang voor het zeggen heeft’. Hij beroept zich op woorden van politici en op het papieren participatiecontract. Doorslaggevend is echter hoe dat in het dagelijks leven wordt ervaren. Daar heeft de hoogleraar het niet over, want het zou zijn stellingen maar bederven. Eigenlijk is dat raar. Hoe mensen het dagelijks leven ervaren en vorm geven is het eigenlijke onderzoeksobject van de sociologie. Wat mensen ervaren staat niet in de krant. Die filtert en blijft overwegend dicht bij de gevestigde linkse orde. De orde van Duyvendak. Dat is wel duidelijk. Daarom valt hij Ruud Koopmans aan, een socioloog die ver blijft van de gevestigde orde. Wat Koopmans signaleert is dat woorden van politici, woorden in nota’s en contracten steeds minder vertrouwd worden omdat ze de ervaren realiteit niet weerspiegelen.

De meerderheid ervaart niet dat ze een meerderheid vormen. Die ziet kernwaarden als bedreigd door mensen die de kernwaarden niet willen delen. Daar gaat het dan ook fout met het integratiebeleid. Veel woorden, weinig daden. De meerderheid van de bevolking heeft het idee dat de overheid haar woorden volstrekt niet kan waarmaken. Bijna alom wordt erkend dat het integratiebeleid is mislukt. Alleen op universitair niveau denkt men daar kennelijk anders over. Daar heeft men in hoge mate lak aan de kernwaarden die de meerderheid van de bevolking als belangrijk ziet. Wellicht zou de overheid moeten beginnen om die stoorzenders en verwarringstichters eens aan te pakken. Dat zou de aanpak van integratie wel eens in een versnelling kunnen brengen. Dan kunnen die sociologie-studenten die Ariejan Korteweg sprak, hardop zeggen wat ze denken en vrij onderzoek doen. 

Blijft over de redactie van de Volkskrant. Ik zadel ze op met de vraag: hoe onderscheid je een wetenschapper van een prediker?


woensdag 7 december 2016

Ex-moslims met een bullshit detector

                                                                         

In de Volkskrant van vandaag (7 december 2016) mag Alexander Pechtold zich in hoger beroep beklagen over een tegen hem gerichte, maar niet echt gemeende, doodsbedreiging op internet. Er zijn grenzen en deze is ook de mijne. Op mijn lijstje van walgelijke politici staat Pechtold echter helemaal bovenaan. Hij is één van de hogepriesters van politiek correct Nederland die vanuit hun ivoren toren neerkijken op  het volk dat onfatsoenlijk genoeg is om op de PVV te stemmen. Dat mag van hem eigenlijk niet. En ‘niet mogen’ is het bruggetje naar het onderwerp van vandaag.

Binnen de islam mag je niet afvallig worden. En in Nederland, het land van de religieuze vrijheid, vindt een grote meerderheid van de hier levende moslims dat uit de islam stappen niet mag. In de Volkskrant van vandaag komen twee ex-moslims aan het woord die de islam achter zich hebben gelaten en daar een prijs voor betalen. Anbar (een schuilnaam) draagt uit veiligheidsoverwegingen nog wel een hoofddoek. Ze voelt zich in de Nederlandse samenleving niet beschermd. Ze houdt rekening met fysiek geweld als haar afvalligheid in bredere kringen bekend wordt. “Geloofsafval wordt niet geaccepteerd. Ik ben bang dat ik ook weinig bescherming van de politiek zal krijgen. Zo’n aanval zal worden gezien als een incident. Er zal begrip zijn voor de culturele context. Hoogstens rolt er een taakstrafje uit.”

Zo ziet Nederland eruit voor een ex-moslima die, zoals haar wordt voorgehouden ‘tegen God’s wil ingaat’. Ayman Ghoujal, de tweede geïnterviewde, is een Syrische vluchteling die zich geschokt voelt over hoe orthodoxe moslims in Nederland met hun intolerantie de baas kunnen spelen als ze daar de gelegenheid toe krijgen. Hij verwijst naar zijn ervaringen in twee asielcentra waar atheïsten en homo’s het zwaar hebben. “Ik had niet kunnen bevroeden dat ze zelfs in een vrij land als Nederland zoveel macht zouden hebben”. Hij is nog niet fysiek bedreigd, maar wel vaak verbaal aangevallen: ‘dat ik dood moet, omdat ik een afvallige ben’. Als vrijdenker weet hij dat hij ook in Nederland achterom moet blijven kijken.
Het staat niet op zich. De Volkskrant berichtte al eerder over het toenemend geweld in islamitische landen tegen ongelovigen. Het Humanistisch Verbond is een campagne gestart tegen de oproep in Pakistan en Bangladesh om atheïsten op te sporen en te doden en wil dat er ook in eigen land meer aandacht wordt besteed aan de positie van ‘ongelovigen’. Het Humanistisch Verbond lijkt wat dit onderwerp betreft heel wat actiever te zijn dan de christelijke kerken die maar blijven oproepen om vluchtelingen welkom te heten en nauwelijks aandacht besteden aan de benarde positie van christenen in islamitische landen en de benarde positie van christelijke vluchtelingen in Nederlandse asielcentra.

Het wordt voor mij en velen anderen steeds onbegrijpelijker dat de intolerante islam die uit is op de vernietiging van andere religies (vele koranverzen als bewijs!) onbeperkt mag genieten van de privileges die de vrijheid van godsdienst met zich meebrengt. De islam misbruikt ze en houdt ons ter misleiding verzoenende teksten voor. De ex-moslima Anbar spuugt daarop. “Islam kent geen dwang, wordt vaak gezegd. Maar dat klopt niet. Daar hebben we het vaak over. Als je uitgaat van vrije keuzes, kunnen daar geen consequenties aan worden verbonden”. Haar bullshitdetector doorgrondt de inconsequenties die de islam kent. ‘In godsdienst is geen dwang’ staat er in de koran, maar er zijn genoeg verzen te vinden die het tegendeel bewijzen. Zo moet je bijvoorbeeld je ouders verstoten als die niet rechtgelovig zijn.

De islam staat ook geen integratie toe. Economische participatie is de grens. Het betekent dat de islam in Nederland haar aanhangers actief afhoudt van integratie. Al het geld en de menskracht die in integratie worden gestopt verdwijnen in een put zonder bodem. Er zijn moskeeën die subsidie aanvragen voor integratie-activiteiten en die ook krijgen. Als je onderzoekt hoe dat wordt besteed, komt het vaak neer op de opvatting dat integratie niet meer betekent dan dat de Nederlandse samenleving de orthodoxe islam accepteert. De omgekeerde integratie is de feitelijke campagne van de islam en zien we als boodschap ook bij de parlementariërs van DENK.

Bassam Tibi die in zijn boeken de politieke islam in de verhouding tot Westelijke normen en waarden analyseert is bekend geworden om zijn uitspraak: ‘Of Europa wordt islamitisch, of de islam wordt Europees!’. Dat laatste is natuurlijk de oplossing die voor iedereen wenselijk is en ik heb dat al menig keer bepleit. Nederland zou wat mij betreft hier het voortouw moeten nemen, maar het zou een gezamenlijk Europees project moeten worden.


Ik eindig weer met Alexander Pechtold. Hij vindt het niet leuk om bedreigd te worden. Dat snap ik. Maar hoe actief is hij, en hoe actief is zijn partij, als het gaat om bedreigingen die van de orthodoxe islam uitgaan. Ik tref ze dagelijks aan op Facebook. Alexander Pechtold schijnt ze niet te zien, die wordt pas wakker als een malloot hem bedreigt en dan is Leiden ineens in last. Ex-moslims zullen wel doorhebben dat niet alleen de islam bullshit is. Dat geldt ook voor het Nederlandse integratiebeleid.

dinsdag 6 december 2016

‘Populisme’ is een scheldwoord van het establishment

                                                                     
Waren "Die verrekte populisten" de laatste woorden van Lodewijk XVI?

In de Volkskrant van vandaag (6-12-2016) trof ik de term ‘populisme’ weer regelmatig aan. De krant die ik iedere morgen lees en steeds meer ben gaan beschouwen als sparringpartner, draagt zijn naam als ‘krant van het volk’ al lang niet meer terecht. Het aantal journalisten dat het ‘volk’ lijkt te begrijpen is op één hand te tellen. Het hoofdcommentaar van de krant op de eerste pagina van ‘Opinie&Debat’ (pagina 21) draagt als titel 'Europopulisme’. Hier en ook elders in de krant wordt de uitslag van de presidentsverkiezing in Oostenrijk gevierd als een overwinning op het populisme, terwijl de uitslag van het referendum in Italië betreurd wordt als een overwinning van het populisme. Het populisme moet vernietigd worden, dat is me wel duidelijk als ik de ‘krant van het volk’ uit heb. De laatste zinnen in het hoofdcommentaar van de hand van Hans Wansink, sluiten ieder misverstand uit: “Populisten zijn beter in het agenderen van vraagstukken dan in het oplossen ervan. De Oostenrijkers beseffen dat, de Italianen zijn nog niet zover”. Wansink zou wel eens op zijn analyse terug moeten komen als bij de Oostenrijkse parlementsverkiezingen in  2017 de FPÖ de grootste partij wordt. Zullen de Oostenrijkers dan net zo dom worden genoemd als de Italianen?

Wat is populisme eigenlijk?
Als ijverig student voor wie de Volkskrant niet de maat der dingen is, studeer ik al langere tijd op de vraag wat er nu eigenlijk bedoeld wordt met die term. De uitslag van mijn onderzoek kan ik kort samenvatten. Iedereen heeft het erover, maar niemand weet precies wat het betekent.
Zou Lodewijk XVI toen hij op 21 januari 1793 de trappen naar de guillotine besteeg, gedacht hebben: ‘die verrekte populisten’? Waren de hagepredikers uit de zestiende eeuw populisten? Zou Gorbatsjov dat gedacht hebben toen het volk hem dwong de macht aan Jeltsin over te dragen? Zou de Democratische Partij van Amerika dat gedacht hebben toe het volk voor Trump koos? Het woord ‘populisme’ was nog niet ingeburgerd toen in 1966 D’66 werd opgericht en de democratie wilde vernieuwen. De zittende partijen zullen het ongetwijfeld met afkeer hebben bezien. Die voorbeelden brengen mij tot de overtuiging dat wanneer de gevestigde orde zich bedreigd weet, dat onveranderlijk komt van het ‘hersenloze’ deel van de bevolking dat vanuit de onderbuik spreekt en zich heeft laten betoveren door een ‘rattenvanger van Hamelen’. Met iets meer afstand en nuchterheid, zou je ook kunnen zeggen dat het volk voor verandering kiest als ze zich door de gevestigde orde niet meer vertegenwoordigd voelt. ‘Populisme’ is de schamperende aanduiding van het establishment als het volk zich roert. In het politieke landschap is ‘populisme’ het woord waarmee het establishment zich tegen het volk keert. Dat de ‘krant van het volk’ daarin mee gaat, zegt genoeg over haar positie. In dienst van het establishment laat ze zich negatief uit over populisme en jaagt haar lezers daarmee schrik aan. De Volkskrant doet dat overigens niet als enig dagblad of medium. Het groeiend wantrouwen in de opiniërende media, leidt daar niet tot bezinning. Ze zijn daar antirevolutionair en beschermen zo de macht van de gevestigde orde.

Het Oekraïne-referendum
De ‘Visegrad-landen’ zeiden eenstemmig ‘nee’ toen Europa ze een quotum  op te vangen vluchtelingen toewees. “Big, bad Visegrad”, schreef De Economist nog voor Brexit in haar reactie en verwees naar de populistische trend in die landen. Dat was eigenlijk ook de teneur na het Nederlandse Oekraïne-referendum. Sindsdien zit de Nederlandse regering met een probleem. Haar trouw aan de Europese en Amerikaanse geopolitiek verhindert haar om in Brussel het ‘nee’ over te brengen. Nee-zeggen kunnen kennelijk alleen de Visegrad-landen, al kan niet-Europeaan Donald Trump er ook wat van. Zo moeilijk is dat nu ook weer niet. Je zegt gewoon: “Sorry, maar het is nee”. Vergaat dan de wereld? Absoluut niet. Dan heeft de gevestigde orde er alleen een probleem bij en het aantal problemen stijgt gedurig zonder dat het begrepen wordt. Het ligt niet aan het populisme, dat is een woord waarmee de gevestigde orde de wensen uit het volk afweert.

De crises zal zich verdiepen
Niet alleen in Europa, maar in het hele Westen is frictie aan het ontstaan tussen de gevestigde orde en de bevolking. ‘Populisme’ is net als ‘xenofobie’ een woord dat opduikt als de frictie zichtbaar wordt. Bij frictie ontstaat polarisatie. Vanuit tegengestelde opvattingen zet men de hakken in het zand en het is wachten op verkiezingen om uit te maken wie er wint. De partij die de macht bezit uit zich in de meest negatieve beschrijvingen van degenen die verandering willen. In Nederland is Alexander Pechtold de hogepriester van de populismebestrijders. Het dedain over het deel van de bevolking dat is ‘achtergebleven’ bij de moderne ontwikkelingen, springt er bij hem vanaf. Dat bevordert en verdiept de polarisatie en het crisesgevoel. Het is duidelijk waar de strijdpunten liggen. Krijgen we een Europese regering of blijft Europa een samenwerkingsverband van nationale staten. Moet de migratie (inclusief vluchtelingen) in tal en last blijven groeien of stellen we er duidelijke grenzen aan. Is diversiteit een zegen of bedreiging als het om de islam gaat. Zijn de geopolitieke overwegingen die het buitenlands beleid vorm geven, in overeenstemming met wat een meerderheid van de bevolking daar over denkt? Is de wereld te ingewikkeld geworden voor democratie zoals de gevestigde orde lijkt te denken? Is politieke correctheid eigenlijk geen vorm van gaslighting. Et cetera.

Er is een revolutie gaande, maar de gevestigde orde denkt nog steeds, zoals Lodewijk XVI aanvankelijk, dat het volk haar als redder nodig heeft. 

maandag 5 december 2016

Mama’s van Halal: “Diversiteit is een feit. Deal with it”

                                                                    
Bij de PvdA geldt de tolerantie voor minderheden niet voor mensen die daar anders over denken

Laat ik maar met de deur in huis vallen. Dat ben ik niet van plan. Ik zal me tegen de Islam verzetten totdat die Europees is. Verder heb ik een grandioze hekel aan hoofddoeken. Dat kun je lang niet overal hardop zeggen. Maar nu de Volkskrant vandaag (5 december 2016) de ‘meiden van halal’ die nu ‘mama’s van halal’ heten, uitvoerig in beeld brengt, is dat voor mij brandstof voor mijn weerzin tegen hoofddoeken. Ik moet ze niet, om het nog maar eens hardop te zeggen.

Een vader van twee knappe moslima’s, moet ze ook niet: “een echte moslim gaat bescheiden en onopvallend door het leven en met een hoofddoek om vestig je juist de aandacht op je. Dat hoort niet”, is zijn mening. Zo zijn er trouwens heel veel meer. Ze zijn op straat niet meer te onderscheiden en zo hoort het wat mij betreft ook. In Nederland geldt de afspraak dat we niet met onze religie te koop lopen. Zo hebben we de religieuze diversiteit verdraagbaar en hanteerbaar gemaakt. ‘De dames van Halal’ gaan in de Volkskrant uit van een heel ander soort diversiteit. Hun standpunt is ‘wij zijn anders’, voor ons moslima’s gelden de afspraken in Nederland niet. “Je hebt ons maar te accepteren”, laten ze in het interview optekenen. Nou, mooi niet, wat mij betreft.

Een aantal decennia geleden was de hoofddoek in islamitische landen nagenoeg verdwenen. 
Vooral jonge vrouwen droegen ze niet meer. Het tij keerde echter. Onder invloed van de Moslimbroeders en Iraanse Ayatholla’s, kreeg de islamitische identiteit weer nadruk. Nobelprijswinnaar V.S. Naipaul documenteerde in zijn boek “Among The Believers”(1981), de opkomst van die identiteit. Vooral jongeren die de stand van zaken in hun land vanwege corruptie en tribalisme niet meer konden verkroppen, zagen de oplossing in islamisering. Het werd de slogan van de Moslimbroeders: ‘Islam is de oplossing’. En zo werd een nieuwe utopie geboren. IS is haar meest consequente vorm.

De ‘geboorte’ van de hoofddoek staat in de koran beschreven. In mijn interpretatie werd Mohammed, vrouwenliefhebber en eigenaar van een harem met bloedmooie vrouwen, de onbescheiden blikken van andere mannen zat en verordonneerde zijn vrouwen om zich decenter te kleden. De Korantekst inspireerde me ooit tot een blog met de titel: ‘Hoofdoekjes van jaloezie’. Moslimgeleerden die uitgingen van de hitsige natuur van mannen, maakten er van dat vrouwen zich zodanig dienden te kleden dat mannen er niet hitsig van werden. Fanatici bouwden dat uit tot de boerka en verboden ook een zichtbare blote enkel. Een van de resultaten van dat beleid zien we terug bij vluchtelingen. Een niet decent geklede vrouw is voor hen een hoer die besprongen mag worden.

In het interview geven de ‘mama’s van halal’ toe dat toen ze nog ‘meiden van halal’ waren, hun grote bek niet werd geschraagd door kennis, inzicht en levenservaring. Af en toe riepen ze maar wat. “En als je zo jong bent, denk je nog echt dat je de waarheid in pacht hebt” en “Ik heb vooral spijt van de manier waarop we de discussie voerden. We luisterden niet”. Volgens mij denken ze dat nog steeds dat ze de waarheid in pacht hebben en luisteren ze nog steeds niet. De groeiende weerstand tegen de islam, is aan hen niet besteed. Ze varen mee op de golven die werden veroorzaakt door de opvatting van het establishment dat de Nederlandse identiteit niet bestaat en minderheden wel recht hadden op hun eigen identiteit. De halaldames verwoorden dat zo: “We zijn niet de enigen: je ziet dat die bewustwording onder minderheden steeds sterker wordt – dat je trots mag zijn op je roots, dat je best een ander geloof mag aanhangen en dat je niet hoeft te assimileren.” Het is in feite dezelfde mantra als de voorlieden van DENK roepen: “Wen er maar aan”.

De Nederlandse tolerantie voor verschillen in religieuze opvattingen, houdt wat mij betreft halt bij de islam en haar publieke manifestaties. Iedere keer als ik een hoofddoekje zie bekruipt me een gevoel van weerstand. Als korankenner denk ik dan: als je een hoofddoek draagt omdat de koran dat volgens jou voorschrijft, hoe zit dat dan met al die andere voorschriften uit de koran waar ik de rillingen van krijg. Om maar een min of meer onschuldig voorschrift te noemen: een moslim mag niet bevriend zijn met andersgelovigen en moet zijn relaties met andersgelovigen tot het zakelijke beperken. Maar daar zal  je de hoofdoekdragende ‘Mama’s’ nooit over horen. De islam is vrede, is hun mantra. Het is een leugen, want je zal maar van de PVV zijn of islamcriticus. Dan geldt de vrede even niet. Wie de islam aanvalt mag gedood worden, staat er in de koran. De voorbeelden kennen we allemaal. Het hoofddoekje als publiek symbool van de islam is voor mij een symbool van agressie en intimidatie.

Ook Nederland is een leugen aan het worden. Om de minderheden te accepteren wordt beroep gedaan op de oer-Hollandse tolerantie. Maar die geldt even niet voor iedereen die er wat anders over denkt. Dan wordt je overdekt met scheldwoorden en moslims doen daar hard aan mee.


nb. Ik heb internet afgestruind voor een plaatje van Pechtold met de meiden van halal. Niet te vinden en dat lijkt me geen toeval. Wat hij preekt, lijkt niet te mogen worden vereeuwigd, want in de bubbel van het establishment zijn ze ver weg.


zondag 4 december 2016

Hanneke Groenteman: ‘de kanarie is dood'

                                                                       
In mijn wereld is het goed, daarbuiten is het giftig

In de weekend-NRC (3/4 december 2016) wordt Hanneke Groenteman ondervraagd. Aanleiding is haar medewerking aan de nog uit te zenden serie De kanarie in de kolenmijn. Ze constateert dat de kolenmijn al lang is vergiftigd en de kanarie het loodje heeft gelegd. Ze heeft zorgen over de toekomst van haar kleinkinderen.

Het onderwerp dat in het interview aan de orde wordt gesteld is antisemitisme. “Maar wist u niet dat zulke antisemitische sentimenten onder Marokkanen bestaan? ”, legt de interviewer haar als vraag voor. “Je hebt weten en weten….”, zo begint het antwoord van Groenteman die verder verwijst naar een voor haar huiveringwekkende ervaring met een Marokkaans jongetje in de klas van haar kleinkinderen. Die had geroepen dat joden vervelend hadden gedaan tegen Hitler en dat het niet gek was dat die iets terugdeed. “Het was vooral een voorbeeld van een vergiftigde keukentafel thuis. Met familieleden die dit blijkbaar denken en zeggen. Alsof er ineens een gordijn op een kier gaat en je ongewild een vreemde wereld inkijkt.

“U was destijds een groot voorstander van de multiculturele samenleving. Is dat achteraf een vergissing geweest?”, vraagt de interviewer onbarmhartig. “Ik denk daar veel over na”, zegt Groenteman, “Ik hoor mezelf nog protesteren tegen de plannen om Marokkanen verplicht Nederlands te laten leren. Dan zei ik, net als heel veel anderen: ‘láát ze toch, ze zijn toch al zover van hun vertrouwde wereld vandaan’.” In het verloop van het interview geeft Groenteman toe dat ze het indertijd verkeerd heeft gezien. “Ik verwijt mezelf wel een soort onwrikbaar geloof in de maakbaarheid van de samenleving. En elk geloof maakt blind (…) maakte ook blind voor de schaduwkanten.

‘Je hebt weten en weten’
Na het lezen van het interview, probeerde ik tot me te laten doordringen wat ik nu net had gelezen. Je zou kunnen zeggen dat Groenteman nogal openhartig is over de stand van zaken. Tegelijkertijd moet echter  geconstateerd worden dat we hier met een narcistische egocentrische linkse dame hebben te maken. Pas als het haar zelf overkomt, trekt ze aan de noodrem. Ze heeft al jaren niet geluisterd naar de geluiden uit de samenleving. Die deerden haar niet in haar comfortabele bubbel waar de geluiden uit de samenleving slechts in de verte hoorbaar waren. Ver genoeg om te negeren. Dat ‘haar geloof in een maakbare wereld, haar (net als veel anderen) blind maakte’, is een fraaie verklaring, maar verre van afdoende. Het is de verklaring van een hoogmoedig mens, die geconfronteerd met de realiteit, tot bezinning komt. Het is de houding van een diva die meent dat haar aanvankelijke perceptie de enige juiste en deugdzame was. Het is de arrogantie van iemand uit de culturele elite die pas wijkt als de realiteit als stralen van een koude douche over haar heen valt. Het is de ‘naïviteit’ van iemand die tegen beter weten in het over de ‘maakbaarheid’ van de wereld heeft.

Ze is niet de enige
Als verwoed krantenlezer en nieuwshongerige viel het me afgelopen week op dat ze niet de enige is die ineens de schellen van de ogen zijn gevallen. De posttraumatische stress die de verkiezing van Trump teweeg heeft gebracht, noopte menigeen tot de uitroep dat we nu echt werk van de integratie moeten gaan maken. De elite blijft, maar hoopt met haar krokodillentranen de angst te bezweren voor een ‘opstand der hordes’ die zich in de hele Westelijke wereld aftekent. Het is een tactische wending die wordt ingegeven door de wens (en belang) om de eigen positie te behouden. "We moeten weer verbinden", roepen ze (20 jaar te laat). 

Groenteman gaat nog een stap verder. We leven  op dit moment in een extreem giftige wereld. Reken maar dat we met zijn allen een levensgroot probleem hebben. Daar hoef je geen jood voor te zijn. De kolenmijn is allang vergiftigd”. Voor haar draait het om het antisemitisme, vooral onder migranten. Ze heeft het niet over de polarisatie die ze zelf heeft helpen veroorzaken door consequent de geluiden uit de samenleving te negeren en die te criminaliseren. Er is nog een andere kolenmijn en een andere kanarie. Alleen mensen die geen risico lopen kunnen zich zonder consequenties voor de PVV uitspreken als gevolg van de politiek correcte censuur. Ze heeft in haar ‘blinde geloof’ meegewerkt aan het wegzetten en veroordelen van mensen die al veel eerder riepen dat de kanarie op sterven na dood was. Maar hij is pas dood als la Groenteman dat zelf zegt.

‘De kanarie in de kolenmijn’ wordt vanaf zondag 4 december 19.15, door NPO2 uitgezonden.


zaterdag 3 december 2016

In een neutraal gemaakte cultuur kan die van minderheden floreren

                                                                     

Als je de Volkskrant niet hebt, is er vandaag een doorslaggevende reden om die bij het boodschappen doen mee te nemen. Ik ga nog een stap verder. Als je de boodschappen gister al hebt gedaan en aan een pyamadag bent begonnen, mis je een spraakmakend artikel waarin heel veel op zijn plaats valt. Ik beloof je dat het meer dan de moeite waard is om er toch op uit te gaan.  Je kunt echter ook proberen het artikel ‘Meerderheidscultuur verdient ook alle steun’ online te lezen.

De intro boven het artikel vat de inhoud al aardig samen. “Kosmopolieten houden er een dubbele moraal op na, betoogt Ruud Koopmans. De culturele identiteit van minderheden willen ze beschermen, terwijl die van de meerderheid wordt weggezet als bedenkelijk nationalisme.” De Volkskrant laat er één citaat uitspringen: Het verdedigen van nationale culturele tradities afdoen als populisme of racisme wakkert verdere radicalisering alleen maar aan”.

Voor de Volkskrantse hogepriester van het politiek correcte denken, Bert Wagendorp, heb ik nog een citaat waar hij, bij voorkeur op last van de hoofdredacteur, dit weekend op mag (moet) mediteren: “Terwijl het verlangen van minderheden om hun cultuur te behouden en aan de volgende generatie door te geven door de politieke en culturele elites als hoogst legitiem en begrijpelijk wordt gezien, worden dezelfde verlangens van nationale meerderheden met begrippen als spruitjeslucht, tokkies, populisme of racisme in het verdomhoekje geplaatst”. Het is een mooie samenvatting van de teneur die de columns van Wagendorp kenmerkt. Als ik hem hier in de schijnwerper zet, portretteer ik niet alleen hem, maar alle ‘Wagendorpen’ van deze wereld en dat zijn er veel. Van Peter R. de Vries tot Geert Mak en hun spreekstalmeester Jeroen Pauw, zal ik maar zeggen.
Het artikel laat me ook denken aan de vriendin die ik al menig keer heb geciteerd: “Identiteit is wat minderheden wél, en Nederlanders niet mogen hebben”. Dat was geloof ik nadat Maxima had verklaard dat de Nederlandse identiteit niet bestaat. Maar je kunt er ook heel anders tegen aan kijken. Koopmans verwijst naar de Canadese filosoof Will Kymlicka: “Immigranten hebben volgens Kymlicka het recht om in hun eigen cultuur te leven vrijwillig opgegeven door naar een ander land te emigreren”. Dat hebben bijvoorbeeld de vele Nederlanders gedaan die naar Australië of Canada emigreerden. De tweede generatie spreekt geen Nederlands meer, houden meer van rugby of ijshockey dan schaatsen en de heimweewinkeltjes waar nog drop en speculaas ingeslagen kan worden, hebben het steeds moeilijker omdat de eerste generatie langzaam uitsterft.

Nederland met zijn multicultureel beleid heeft echter de touwtjes uit handen gegeven en laat zich nu op de kop zitten door minderheden. Daar krijg je radicalisering en Wildersen en Trumps van die politieke munt slaan uit de dubbele cultuurmoraal van de kosmopolieten, zegt Koopmans. Die wijt de situatie aan de lafheid van de politieke en culturele elite. Om zich te rechtvaardigen ging die de meerderheid wegzetten als niet deugend. Geert Wilders had die moed wel. Die durft als enige prominente politicus de dingen bij de naam te noemen en dat is tevens het geheim van zijn succes, aldus Koopmans. Hij verklaart op een afdoende manier de wortels van de polarisatie en roept op om de meerderheidscultuur meer gewicht te geven. Het is een pleidooi voor integratie.

De enige kritiek die ik op het artikel heb is het gebruik van de term ‘kosmopolieten’. Die dekt de lading niet. Er zijn ook ‘harmoniedenkers’ die we als ‘gutmenschen’ aanduiden en de calvinistische aanhangers van het politiek correcte geloof die iedere afwijking hardhandig afstraffen.
Het is ook jammer dat Koopmans de islam buiten zijn bespreking laat als enige stroming die zich uitdrukkelijk tegen integratie keert en onvoldoende wordt tegengesproken. De afgelopen week hadden we weer de nodige incidenten in dat verband. Een meldpunt dat homohaat rechtvaardigde omdat het een uiting van religie was en parlementslid Marcouch (PvdA) die vindt dat aanhangers van de PVV geen politie-agent kunnen worden. Het werkt polarisatie en discriminatie in de hand en de oplossing van DENK is dat er discriminatiepolitie moet komen. Een pleidooi dat ‘islamofobie’ strafbaar gesteld moet worden zoals de islam wil, heb ik nog niet van ze gehoord. Daar kunnen we echter op wachten als we niet eindelijk eens als meerderheid durven roepen: ‘je kunt kiezen, integreren of gediscrimineerd worden’ en integreren doe je zo!

Nederland dient zich te realiseren dat zachte (laffe) heelmeesters diepe wonden maken. De groeiende aanhang van de PVV is het zichtbare teken van de wond die velen voelen.




vrijdag 2 december 2016

Marcough is van de ‘verkeerde kant’

                                                                   

Zijn voorstel op Joop.nl en herhaald bij Pauw om mensen die op de PVV stemmen uit te sluiten van een loopbaan bij de politie is een volkomen verkeerd signaal, waar naar ik hoop de PvdA op een heldere manier afstand van neemt.

Zijn voorstel is te vergelijken met het Erdoganse ‘berufsverbot’ voor aanhangers van de Gülenbeweging. Het is ook een aanval op al die politieagenten die vanuit hun dagelijkse ervaringen met de multiculturele samenleving neigen naar steun voor de PVV. Ik kan ze dat niet kwalijk nemen. Wat ze dagelijks naar hun hoofd krijgen vanuit verschillende hoeken van de samenleving, liegt er niet om. Dat ze dat onderling af reageren in termen die we onwelvoegelijk zouden noemen als ze in de krant stonden, kan ik niet veroordelen. Het blijft intern en komt niet in de krant. Het is in principe ook niet racistisch. Hetzelfde soort geluiden is in politiekantines te horen als het om asociale Nederlandse criminelen gaat. In die zin wordt er geen onderscheid gemaakt.

Ik noem Marcouch van de ‘verkeerde kant’ omdat hij geen enkel oog heeft voor wat er aan de hand is en alleen de begrijpelijke reactie daarop wil bestrijden. DENK met zijn voorstellen voor discriminatiepolitie gaat nog weer een stap verder dan Marcough, maar het komt uit dezelfde bron.
De bron is de bescherming van minderheden tegen volkomen terechte kritiek. Die kritiek is juist hard nodig om minderheden een spiegel voor te houden.


Ik laat het vandaag hierbij. Ik ben een beetje moe van gepolariseerd Nederland, moe van polariseerders als Marcough die schijnen te denken dat de problemen weggaan door te verbieden erover te praten en er af en toe over te schelden. Marcough kon wel eens het tegenovergestelde bereiken van wat hij beoogt. Sympathie voor de politie en de PVV.

Aanvulling: in augustus 2017 werd Marcouch burgemeester van Arnhem

Verwant, maar beter: http://www.elsevier.nl/buitenland/blog/2016/12/na-uitspraak-marcouch-krijg-ik-echt-medelijden-met-pvda-410509/